Актрыса Ганна Давія Бернучы
| ||
| Д. Р. Лявіцкі | ||
| «Актрыса Ганна Давія Бернучы». 1783 | ||
| руск.: Актриса Анна Давиа Бернуцци | ||
| Матэрыял | алей на палатне, 82 × 67,5 см | |
|---|---|---|
| Памеры | 64 × 49 см | |
| Траццякоўская галерэя, Масква, Росія | ||
| (інв. 94) | ||
Актрыса Ганна Давія Бернучы — партрэт работы мастака Дзмітрыя Лявіцкага, украінца па паходжанні, які працаваў у Пецярбургу. Палатно захоўвае Траццякоўская галерэя.
Гісторыя партрэту[правіць | правіць зыходнік]
Ганна Давія Бернучы прыбыла ў Пецярбург на гастролі і затрымалася тут на некаторы час. У яе кантракце, які захаваўся, ёсць указанне на тое, што яна — «першая спявачка ў оперы комік і першая ў оперы серыа». Маладая жанчына прывыкла да флірту з вяльможамі, яна працягнула гэта рабіць і ў Пецярбургу, калі трапіла на вочы вяльможы Безбародку. Каб мець прыхільнасць новай пассії, статс-сакратар самой імператрыцы Безбародка Аляксандр Андрэевіч падтрымліваў адносіны значнымі грашовымі ўзносамі[1]. Верагодна, ён жа і замовіў партрэт новай палюбоўніцы.
Пра значныя грошы, што выцягнула з палюбоўніка актрыса, даведалася імператрыца Кацярына II. Яна і распарадзілася выслаць прэч са сталіцы занадта ажыўленую асобу. А ў Расіі застаўся вельмі ўдалы партрэт актрысы, створаны ўдумлівым і таленавітым майстрам.
Апісанне карціны[правіць | правіць зыходнік]
Ганна ў стракатай сукенцы і легкадумным капялюшыку ці вясёлай мяшчанкі, ці ажыўленай служанкі. Кідаецца ў вочы няшчырасць ўсмешкі, ветласць дзеля блізіру, маска на твары замест сапраўднага пачуцця, штучны, тэатральны жэст рук. Мастак міжволі выступіў у партрэце і як дакладны майстар-партрэтыст, і як тонкі псіхолаг. Яркія фарбы толькі схавалі няшчырасць асобы, што так кантраставала з тварам і паставай той жа Варанцовай Кацярыны Аляксееўны, партрэт якой створыць Лявіцкі праз год.
Зноскі
- ↑ Молева Нина Михайловна, «Дмитрий Григорьевич Левицкий», М., «Искусство», 1980, с. 111—112
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Українська радянська енциклопедія : у 12 томах / за ред. М. Бажана. — 2-ге вид. — К.: Головна редакція УРЕ, 1974–1985. — С. 89.
- Валицкая А. П. «Дмитрий Григорьевич Левицкий», Ленинград, «Художник РСФСР», 1985
- Молева Нина Михайловна, «Дмитрий Григорьевич Левицкий», М., «Искусство», 1980