Амалінаўка
Былая калонія
Амалінаўка на карце СССР   |
Амалінаўка (укр.: Амалинівка, польск.: Amalinówka, ням.: Amalien) — былая нямецкая калонія Улашанаўскага сельскага савета Пулінскага раёна Жытомірскай акругі.
Лютэранскае паселішча на ўласных землях, была школа. Размяшчалася на паўднёвым усходзе ад г. Наваград-Валынскі. Лютэранскія прыходы — Жытомір і Геймталь[1].
Насельніцтва[правіць | правіць зыходнік]
У 1859 годзе колькасць насельніцтва складала 40 жыхароў[1], у канцы 19 стагоддзя — 194 жыхары, дамоў 29[2], у 1906 годзе — 148 жыхароў і 25 двароў[3], у 1910 годзе — 150 жыхароў[1].
Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]
У канцы XIX стагоддзя — калонія ў Курнэнскай воласьці Наваград-Валынскага павета Валынскіай губерні[2].
У 1906 годзе — калонія Курнэнскай воласці Наваград-Валынскага павета Валынскай губерні. Адлегласць да павятовага цэнтра, г. Наваграда-Валынскага, складала 44 вярсты, да валасной управы ў с. Курныэ — 15 вёрст. Паштовае аддзяленне — станцыя Рудня[3].
У 1923 годзе ўвайшла ў склад новаўтворанага Улашанаўскага сельсавета, які ад 7 сакавіка 1923 года ўключаны ў склад новаўтворанага Пулінскага раёна Жытомірскай акругі.
Пасля 1923 года ў пераліку населеных пунктаў не згадваецца[4].
Зноскі[правіць | правіць зыходнік]
- ↑ а б в Амалиен // Немцы России. Населенные пункты и места поселения. Энциклопедический словарь. (руск.). Wolgadeutsche.. М.:«ЭРН», 2006. Архівавана з першакрыніцы 23 студзеня 2022. Праверана 24 сакавіка 2024.
- ↑ а б Amalinówka // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom XV, cz. 1: Abablewo — Januszowo (польск.). — Warszawa, 1900. — S. 23.
- ↑ а б Списокъ населенныхъ местъ Волынской губерніи (руск.). Інстытут гісторыі Украіны НАН Украіны.. Житомир: Волинская губернская типография. 1906. Архівавана з першакрыніцы 14 снежня 2017. Праверана 24 сакавіка 2024.
- ↑ Кондратюк Р., Самолюк Д., Табачник Б. Адміністративно-територіальний устрій Житомирщини 1795-2006 роки. Довідник: офіційне видання (укр.). Інстытут гісторыі Украіны НАН Украіны. с. 190. Житомир: «Волинь», 2007. Архівавана з першакрыніцы 8 кастрычніка 2021. Праверана 24 сакавіка 2024.