Ананім (фільм)

Ананім
Anonymous
Жанр	драматычны фільм
Рэжысёр	Роланд Эмерых
Прадзюсар	Роланд Эмерых Лары Дж. Франка[d] Рабер Лежэ[d] Крыстоф Фісэр[d] Марк Вайгерт[d] Джон Орлаф[d]
Сцэнарыст	Джон Орлаф[d]
У галоўных ролях	Рыс Іванс Ванеса Рэдгрэйв Джаэлі Рычардсан[d] Дэвід Цьюліс[d] Ксаўер Сэмюэл Себасцьян Арместа[d] Рэйф Спол[d] Эдвард Хог[d] Джэймі Кэмпбел Баўэр Марк Райлэнс[d] Трыстан Гравель[d] Дэрэк Джэйкабі[d] Паола Дэ Віта[d] Хелен Баксендэйл[d] Сэм Рыд[d] Роберт Эмс[d] Тоні Вэй[d] Эмі Кволек[d] Паула Шрам[d] Нік Ром[d] Дэтлеф Батэ[d] André Kaczmarczyk[d] Katrin Pollitt[d] Vicky Krieps[d] Patrick Heyn[d] Trystan Pütter[d] Jonas Hämmerle[d] Axel Sichrovsky[d] Rainer Guldener[d] Oli Bigalke[d] Mike Maas[d] Патрык Дымлінг[d] Antonia Gerke[d] Джон Кеаг[d] Claudius von Stolzmann[d] Martina Ysker[d] Julian Bleach[d] Ned Dennehy[d] Alex Hassell[d]
Аператар	Ганна Форстэр[d]
Кампазітар	Харальд Клозер[d] Томас Ванкер[d]
Кінакампанія	Columbia Pictures, Centropolis Entertainment[d], Relativity Media[d] і Babelsberg Studio[d]
Працягласць	130 хвіл.
Бюджэт	39 млн $
Зборы	15,395,087 $
Краіна	Германія  Вялікабрытанія
Мова	англійская
Год	11 верасня 2011 і 10 лістапада 2011
IMDb	ID 1521197
Афіцыйны сайт (англ.)

«Ананім» (англ.: Anonymous) — гістарычны фільм ад рэжысёра Роланда Эмерыха, прысвечаны шэкспіраўскаму пытанню. У галоўных ролях заняты Рыс Іванс і Ванеса Рэдгрэйв. Прэм’ера прайшла 11 верасня 2011 года, расійскі пракат — з 17 лістапада.

Сюжэт

Гл. таксама: Шэкспіраўскае пытанне

У фільме прасочана жыццё Эдуарда дэ Вера, графа Оксфарда, якога некаторыя эксперты лічаць сапраўдным аўтарам твораў, апублікаваных пад імем Уільяма Шэкспіра. Асноўнае дзеянне прымеркавана да падзей канца елізавецінскай эпохі — паўстанне графа Эсекса і інтрыгі вакол наследавання прастола. У фільме Оксфард прадстаўлены пазашлюбным сынам каралевы Елізаветы, якая ад яго ж нарадзіла графа Саўтгемптана — адрасата шэкспіраўскіх санетаў.

Дэ Вер адлюстроўваецца як вялікі геній, які напісаў «Сон у летнюю ноч» ва ўзросце васьмі гадоў. Ён вымушаны жыць у пурытанскім доме Уільяма Сесіла, дзе праз гады забівае шпіёна-слугу, які хаваецца за габеленам, гэтак жа, як Палонія ў «Гамлеце». Уільям Сесіл выкарыстоўвае гэта забойства, каб шантажаваць дэ Вера: прымусіць паэта ўзяць шлюб без кахання і адмовіцца ад літаратуры. Дэ Вер уступае ў барацьбу супраць саветніка каралевы Уільяма Сесіла, які перакананы, што тэатры грэшныя, а вершы і п’есы — інтрыгі д’ябла. Плану Сесіла зрабіць каралём Якава I, сына Марыі Сцюарт, пагражае прысутнасць дэ Вера і незаконнанароджанага сына каралевы, які мог бы стаць альтэрнатыўным прэтэндэнтам на прастол па лініі Цюдараў.

Лічачы, што «ўсё мастацтва палітычнае… у іншым выпадку гэта проста ўпрыгажэнне», дэ Вер вырашае выкарыстоўваць свае тайна напісаныя творы для пасоўвання графа Эсекса супраць кандыдата ад Сесілаў. Ён піша «Генрых V» і пазней «Рычард III» у якасці прапаганды для распальвання рэвалюцыі, а затым выходзіць на кантакт з Бенам Джонсанам, які нядаўна быў заключаны ў Таўэр па абвінавачванні ў закліку да мецяжу. Дэ Вер выкарыстоўвае свой уплыў, каб вызваліць яго і паставіць сваю п’есу «Генрых V», згуляную пад аўтарствам Джонсана. Па фільме, Шэкспір апыняецца забулдыгам-акцёрам, пад чыім імем Оксфард друкуе свае п’есы пасля таго, як ад гэтай ролі адмовіўся Бэн Джонсан.

Беспрынцыповы малады акцёр Уільям Шэкспір, даведаўшыся пра асобу рэальнага аўтара, вымагае грошы ў дэ Вера, каб пабудаваць тэатр «Глобус», і прымудраецца атрымаць 400 фунтаў стэрлінгаў у год за вобраз ананіма. Сакрэт Шэкспіра расчыняе драматург Крыстафер Марло — і яму прыпадае заплаціць за гэта сваім жыццём. Дэ Вер выкарыстоўвае п’есу «Рычард III», тонка намаляваўшы завэлюмаваны напад на Роберта Сесіла. Гэта падбухторвае натоўп да паходу на Сесіла, што па тайнай задуме павінна пахіснуць яго пазіцыі пры двары і прыслабіць спробы Сесіла ў прасоўванні шатландскага Якава як спадчынніка Елізаветы. У той жа час, Эсекс павінен ісці разам з графам Саўтгемптанам і натоўпам у палац, каб прасунуць свае ўласныя прэтэнзіі на пераемнасць. План зрываецца: зайздросны Джонсан выдае план змовы Сесілу, які блакіруе натоўп і спыняе яе да далучэння з Эсексам. Каралева пад уплывам Сесіла лічыць, што Эсекс спрабуе зрушыць яе сілай, лёгка захоплівае і Эсекса, і Саўтгемптана. Абодвум пагражае пакаранне смерцю.

Роберт Сесіл раскавае зламанаму дэ Веру таямніцы: у Елізаветы нараджалася шмат пазашлюбных сыноў, адным з якіх быў сам дэ Вер. Гэта азначае, што дэ Вер здзейсніў ненаўмысны інцэст са сваёй маці, а яго сын пазней стаў графам Саўтгемптанам. Для таго, каб выратаваць сына ад абезгалоўвання, дэ Вер моліць каралеву і згаджаецца з тым, каб застацца ананімным аўтарам «Шэкспіраўскіх» прац. Пасля смерці каралевы рэалізуецца план Сесіла адносна Якава, хоць надзеі на больш пурытанскі рэжым разбураны. Апынуўшыся ў Лондане, Якаў выражае надзею ўбачыць яшчэ больш прац Шэкспіра. Сам Шэкспір адыходзіць ад сваіх нажытых несумленным шляхам прыбыткаў у Стратфард, каб стаць бізнесменам, а дэ Вер памірае ў 1604 годзе, даручыўшы свае рукапісы на захаванне Бену Джонсану, які раскаяўся.

Аднак Сесіл па-ранейшаму жадае знішчыць рукапісы Уільяма Шэкспіра і падпальвае тэатр «Глобус». Сесіл палічыў, што рукапісы ператварыліся ў попел разам з тэатрам. Што не замінае Джонсану пазней іх знайсці ў захаванасці. Але сапраўдная ісціна, што іх рэальным аўтарам быў Эдуард дэ Вер, а не малапісьменны акцёр са Стратфарда, застаецца ўтоенай.

У ролях

• Ванеса Рэдгрэйв — Каралева Елізавета I
• Рыс Іванс — Эдуард дэ Вер, 17-ы граф Оксфард
• Джэймі Кэмпбел Баўэр — малады Оксфард
• Дэвід Цьюліс — Уільям Сесіл, 1-ы барон Барглі
• Эдвард Хог — Роберт Сесіл, 1-ы граф Солсберы
• Джоэлі Рычардсан — маладая каралева Елізавета
• Ксаўер Сэмюэл — Генры Рызлі, 3-ці граф Саўтгемптан
• Рэйф Спол — Уільям Шэкспір
• Анцье Цьеле — Лэдзі дэ Вер
• Роберт Эмс — Томас Дэкер
• Тоні Вэй — Томас Нэш
• Себасцьян Фернандэс-Арместа — Бен Джонсан
• Трыстан Гравель — Крыстафер Марло
• Себасцьян Рэйд — Роберт Дэверо, 2-гі граф Эсекс
• Марк Райлэнс — Шэкспіраўскі акцёр у тэатры «Глобус»
• Дэрэк Джэйкабі — Апавядальнік (Пралог і эпілог)

Водгукі

Хоць фільм прывёў у захапленне аўтарытэтнага Роджэра Эберта, у цэлым амерыканскія крытыкі ўспрынялі фільм без запалу. Дэвід Денбі з часопіса New Yorker палічыў сюжэт «абсурднай фантазіяй» сцэнарыстаў, якія заблыталіся ў пазашлюбных сувязях вядомай сваёй асексуальнасцю каралевы; фільм мае шмат «бясконцых сцэн палацавых інтрыг, якія не паддаюцца расшыфроўцы і плятуцца ў цёмных куравых пакоях». А. О. Скот (The New York Times) назваў фільм «вульгарнай разводкай з вобласці англійскай літаратуры, здзекаваннем над брытанскай гісторыяй і нахабнай абразай уяўлення гледачоў». "Чым менш вы ведаеце пра Шэкспіра, тым больш вам спадабаецца «Ананім», — піша кінааглядальнік канадскай Globe and Mail. Лу Луменік (New York Post) адзначыў годны ўзровень акцёрскай працы, прыемнасць «карцінкі» для вока і захапляльнасць сюжэтных хітраспляценняў.

З расійскіх кінакрытыкаў Лідзія Маслава на старонках «Камерсанта» параўнала фільм Эмерыха з «шырокай і заблытанай таблоіднай нататкай», для аўтара якой «няма прынцыповай розніцы паміж Шэкспірам і Гадзілай — гэта міфічныя істоты, значэнне якіх моцна перабольшана, але менавіта гэта дазваляе напалохаць і затлуміць шырокага гледача».

На 84-й цырымоніі ўручэння прэміі «Оскар» фільм быў намінаваны ў катэгорыі «Лепшы дызайн касцюмаў».

Спасылкі

• Афіцыйны сайт фільма