Анатоль Арсеньевіч Адарчанка
| Анатоль Арсеньевіч Адарчанка | |
|---|---|
| Дата нараджэння | 20 верасня 1949[1] (74 гады) |
| Месца нараджэння | |
| Род дзейнасці | мікрабіёлаг, урач, выкладчык універсітэта |
| Навуковая сфера | унутрыбальнічныя інфекцыі[d] і устойлівасць да процімікробных прэпаратаў[d] |
| Навуковая ступень | доктар медыцынскіх навук[1] (1991) |
| Навуковае званне | |
| Альма-матар |
|
Анатоль Арсеньевіч Адарчанка (нар. 20 верасня 1949, Старобін, Салігорскі раён, Мінская вобласць) — беларускі медык-мікрабіёлаг.
Біяграфія
[правіць | правіць зыходнік]Нарадзіўся ў сям’і ўрача. Скончыў Старобінскую сярэднюю школу ў 1966 годзе; з адзнакай скончыў Мінскі медыцынскі інстытут у 1972 годзе. Аспірант кафедры мікрабіялогіі Мінскага медыцынскага інстытута ў 1972—1975 гадах; асістэнт кафедры ў 1975—1977 гадах; прысуджана вучоная ступень кандыдата медыцынскіх навук, 1977. Старэйшы, вядучы навуковы супрацоўнік ЦНДЛ інстытута, 1977—1992; прысвоена вучонае званне старшага навуковага супрацоўніка, 1984; прысуджана вучоная ступень доктара медыцынскіх навук, 1991. Галоўны навуковы супрацоўнік лабараторыі ўнутрыбальнічных інфекцый Мінскага медыцынскага інстытута, 1992; прысвоена вучонае званне прафесара, 1994.
Вучань прафесара А. П. Красільнікава. Асноўны напрамак навуковых даследаванняў — праблема ўнутрыбальнічных інфекцый. Вывучаў пытанні этыялогіі, эвалюцыі, экалогіі, папуляцыйнай зменлівасці ўзбуджальнікаў, асаблівасці дыягностыкі, тэрапіі і прафілактыкі гэтых інфекцый.
Устанавіў асноўныя заканамернасці этыялогіі, экалогіі і эвалюцыі ўнутрыбальнічных інфекцый у хірургічных і апёкавых аддзяленнях («Структура і эвалюцыя ўзбуджальнікаў пасляаперацыйнай раневай інфекцыі», з суаўт., 1994). Для абгрунтавання прафілактычных мерапрыемстваў вывучаў адчувальнасць розных мікраарганізмаў да антыбіётыкаў і антысептыкаў («Адчувальнасць да антысептыкаў клінічных штамаў сінегнойную палачкі», з соавт., 1989; «Ацэнка адчувальнасці да антысептычных прэпаратаў клінічных штамаў мікраарганізмаў; е даследаванне актыўнасці антыбіётыкаў і антысептыкаў у дачыненні да залацістага стафілакока», у суаўт., 1991). Распрацаваў і ўкараніў у практыку новыя метады мікрабіялагічнай дыягностыкі, тэрапіі і прафілактыкі ўнутрыбальнічных інфекцый. Суаўтар метадычных указанняў па эпідэміялагічным наглядзе за ўнутрыбальнічнымі інфекцыямі, Міністэрства аховы здароўя СССР; праграм падрыхтоўкі ўрачоў, сярэдніх і малодшых медыцынскіх работнікаў у галіне прафілактыкі ўнутрыбальнічных інфекцый, Міністэрства аховы здароўя РБ.
Аўтар і суаўтар 25 укаранёных у практыку аховы здароўя навуковых распрацовак, 5 метадычных рэкамендацый для ўрачоў, 3 інфармацыйных лістоў. Суаўтар шматтомнага кіраўніцтва па антысептыцы, падрыхтаванага міжнародным калектывам аўтараў (Берлін, 1979—1987).
Крыніцы
[правіць | правіць зыходнік]Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 1: А — Аршын / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1996. — Т. 1. — 552 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0036-6 (т. 1).