Старобін

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Гарадскі пасёлак
Старобін
Сажалка ля школы
Сажалка ля школы
Краіна
Вобласць
Раён
Сельсавет
Каардынаты
Гарадскі пасёлак з
Вышыня цэнтра
146 м[1]
Насельніцтва
  • 6 492 чал. (1 студзеня 2023)[2]
Часавы пояс
Тэлефонны код
+375 174
Паштовыя індэксы
223730
Аўтамабільны код
5
СААТА
6250862905
Старобін на карце Беларусі ±
Старобін (Беларусь)
Старобін
Старобін (Мінская вобласць)
Старобін

Старо́бін[3] (трансліт.: Starobin, руск.: Старобин) — гарадскі пасёлак у Салігорскім раёне Мінскай вобласці Беларусі. Уваходзіць у склад Старобінскага сельсавета.

Знаходзіцца за 12 км да поўдня ад горада Салігорск і чыгуначнай станцыі Салігорск, за 145 км ад Мінска, на рацэ Случ. Аўтамабільнымі дарогамі злучаны з Салігорскам, Любанню, Мікашэвічамі. Насельніцтва 6175 чал. (2017)[4].

Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

Вядомы з XVI стагоддзя як слабада Слуцкага княства Вялікага Княства Літоўскага. Уладанне князёў Алелькавічаў, Радзівілаў, Вітгенштэйнаў, Гагенлоэ. У 1654 годзе атрымаў права на штотыднёвы гандаль і 4 кірмашы на год. У 1680 годзе мястэчка ў Новагародскім ваяводстве. З 1793 года ў складзе Расійскай імперыі ў Слуцкім павеце. У 1924—1962 гадах цэнтр раёна. З 27 верасня 1938 года гарадскі пасёлак. З 1962 года ў Любанскім, з 1965 года ў Салігорскім раёнах. 6 тыс. чал. у 2006.

Насельніцтва[правіць | правіць зыходнік]

Эканоміка[правіць | правіць зыходнік]

Прадпрыемствы паліўнай (ААТ «Старобінскі торфабрыкетны завод»), лясной і дрэваапрацоўчай прамысловасці.

Гістарычныя і памятныя мясціны[правіць | правіць зыходнік]

Помнік Дзмітрыю Цімафеевічу Гуляеву

Вядомыя асобы[правіць | правіць зыходнік]

Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі[правіць | правіць зыходнік]

  1. GeoNames — 2005. Праверана 9 ліпеня 2017.
  2. Численность населения на 1 января 2023 г. и среднегодовая численность населения за 2022 год по Республике Беларусь в разрезе областей, районов, городов, поселков городского типаНациональный статистический комитет Республики Беларусь, 2023.
  3. Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (DJVU)
  4. а б Колькасць насельніцтва на 1 студзеня 2017 г. і сярэднегадавая колькасць насельніцтва за 2016 год па Рэспубліцы Беларусь у разрэзе абласцей, раёнаў, гарадоў і пасёлкаў гарадскога тыпу (руск.). Нацыянальны статыстычны камітэт Рэспублікі Беларусь (29 сакавіка 2017). Праверана 3 красавіка 2017.
  5. а б в г д БелЭн 2002.
  6. а б в г Беларусь 1995.
  7. Колькасць насельніцтва на 1 студзеня 2016 г. і сярэднегадавая колькасць насельніцтва за 2015 год па Рэспубліцы Беларусь у разрэзе абласцей, раёнаў, гарадоў і пасёлкаў гарадскога тыпу (руск.). Нацыянальны статыстычны камітэт Рэспублікі Беларусь (30 сакавіка 2016). Праверана 3 красавіка 2017.
  8. Чувашская энциклопедия Архівавана 13 жніўня 2020. (руск.)
  9. Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 4: Варанецкі — Гальфстрым / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1997. — Т. 4. — 480 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0090-0 (т. 4). — С. 389.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]