Андрэй Аляксеевіч Цітоў

Андрэй Аляксеевіч Цітоў
Андрэй Аляксеевіч Цітоў
	Андрэй Алексеевич Титов
Дата нараджэння	24 чэрвеня 1905
Месца нараджэння	Кызыл-Суу[d], Пржэвальскі павет[d], Сямірэчанская вобласць, Туркестанскае генерал-губернатарства, Расійская імперыя;
Дата смерці	8 лістапада 1981 (76 гадоў)
Месца смерці	Кызыл-Суу[d], Джэты-Агузскі раён[d], Ісык-Кульская вобласць, Кіргізская Савецкая Сацыялістычная Рэспубліка, СССР;
Месца пахавання	Кызыл-Суу[d];
Прыналежнасць	СССР
Род войскаў	кавалерыя
Гады службы	1942—1945
Званне	Яфрэйтар
Бітвы/войны	Вялікая Айчынная вайна

Андрэй Аляксеевіч Цітоў (24.6.1905, Пакроўка, Кыргызстан — 8.11.1981, там жа) — наводчык процітанкавай стрэльбы 4-га эскадрону 60-га гвардзейскага кавалерыйскага палка 16-й гвардзейскай Чарнігаўскай кавалерыйскай дывізіі, сфарміраванай у снежні 1941 года ў горадзе Уфе, як 112-я Башкірская кавалерыйская дывізія, 7-га гвардзейскага кавалерыйскага корпуса 61-й арміі Цэнтральнага фронту, гвардыі яфрэйтар, Герой Савецкага Саюза.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся 24 чэрвеня 1905 года ў вёсцы Пакроўка цяпер Джэці-Агузскага раёна Ісык-Кульскай вобласці Кіргізіі ў сялянскай сям’і. Член ВКП(б)/КПСС з 1946 года. Рускі. Скончыў пачатковую школу. Працаваў у калгасе.

У Чырвонай Арміі з 1942 года. У дзеючай арміі з кастрычніка 1942 года.

Наводчык СТР 4-га эскадрону 60-га гвардзейскага кавалерыйскага палка гвардыі яфрэйтар Андрэй Цітоў у ноч на 28 верасня 1943 года ў ліку першых пераправіўся праз раку Дняпро у Брагінскім раёне Гомельскай вобласці Беларусі. У баі за вёску Вялле адважны бранебойшчык знішчыў тры варожыя кулямётныя кропкі, а 30 верасня 1943 года ў баі ля вёскі Галкі падбіў штурмавую гармату.

Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 15 студзеня 1944 года за ўзорнае выкананне баявога задання камандавання ў барацьбе з нямецка-фашысцкімі захопнікамі і праяўленыя пры гэтым мужнасць і гераізм гвардыі яфрэйтру Цітову Андрэю Аляксеевічу прысвоена званне Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медалі «Залатая Зорка»^[1].

У 1945 годзе мужны воін дэмабілізаваны. Вярнуўся ў Кіргізію — у роднае сяло, дзе працаваў старшынёй калгаса. Памёр 8 лістапада 1981 года. Пахаваны ў вёсцы Пакроўка.

Узнагароджаны ордэнамі Леніна, Айчыннай вайны 1-й і 2-й ступеняў, Чырвонай Зоркі, медалямі.

Мемарыяльная дошка ў памяць пра Героя ўстаноўлена ў яго роднай вёсцы Пакроўка. Імя а. А. Цітова высечана залатымі літарамі на мемарыяльных дошках разам з імёнамі ўсіх 78-і Герояў Савецкага Саюза 112-й Башкірскай кавалерыйскай дывізіі, устаноўленых у Нацыянальным музеі Рэспублікі Башкартастан і ў Музеі 112-й Башкірскім кавалерыйскай дывізіі.

Зноскі

↑ Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Советского Союза генералам, офицерскому, сержантскому и рядовому составу Красной Армии» от 15 января 1944 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1944. — 23 января (№ 4 (264)). — С. 1.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Герои Советского Союза: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии И. Н. Шкадов. — М.: Воениздат, 1988. — Т. 2 /Любов — Ящук/. — 863 с. — 100 000 экз. — ISBN 5-203-00536-2.
Их подвиг будет жить в веках / под ред. А. Карыпкулова. — 1. — Фрунзе: Институт истории партии при ЦК Компартии Киргизии, 1985. — 322 с.
Ахмадиев Г. Х. Башкирская гвардейская кавалерийская. Уфа, 1999.
Навечно в сердце народном. 3-е изд., доп. и испр. Минск, 1984.
Санников В. В., Семенков В. М. Герои Советского Союза — киргизстанцы. Фрунзе, 1963.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Андрей Алексеевич Титов на сайце «Героі краіны»

[1] Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Советского Союза генералам, офицерскому, сержантскому и рядовому составу Красной Армии» от 15 января 1944 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1944. — 23 января (№ 4 (264)). — С. 1.

[1]