Перайсці да зместу

Ваенны пераварот у Сьера-Леонэ (1992)

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі

З 1968 года Сьера-Леонэ кіравалася Усенародным кангрэсам, які пасля канстытуцыйнага рэферэндуму 1978 года[1] стаў адзінай законнай партыяй[2].

У сакавіку 1991 года краіна пагрузілася ў грамадзянскую вайну. Супраць уладаў выступіла групоўка «Аб’яднаны рэвалюцыйны фронт»[3]. Урадавыя часці адчувалі праблемы з забеспячэннем і харчаваннем[2][3]. Некаторыя вайскоўцы скардзіліся на затрымку заробку[4]. Капітан Валянцін Страсер, будучы лідар змоўшчыкаў, на свае вочы бачыў у якім стане знаходзілася армія. Больш за тое, у афіцэра была асабістая крыўда на камандаванне, якое аднойчы адмовілася вывозіць параненага яго ў тыл[3].

29 красавіка 1992 года Страсер і іншыя малодшыя афіцэры арганізавалі дзяржаўны пераварот[3][2]. Узброеная калона змоўшчыкаў уварвалася ў Фрытаўн, сталіцу краіны, і захапілі Дзяржаўны дом, дзе размяшчаўся офіс прэзідэнта Джозефа Сайду Мома[4]. Прыхільнікі дзейнага рэжыму ненадоўга адбілі будынак, але пазней ён зноў трапіў у рукі мяцежнікаў[4]. Неўзабаве змоўшчыкі знайшлі Мома і адправілі ў выгнанне на верталёце ў Гвінею[3].

Новае кіраўніцтва забараніла ўсе палітычныя партыі і сфармавала Нацыянальны часовы кіруючы савет. Парламент быў распушчаны[5].

Джозеф Апала, амерыканскі гісторык, які правёў большую частку свайго дарослага жыцця ў Сьера-Леонэ, прыхільнікі Страсера паслалі да амерыканскіх дыпламатаў, каб даведацца, ці прызнаюць ЗША новы ўрад. Пасол Джоні Янг заявіў, што хоць звычайна амерыканцы не прызнавалі рэжымы, якія прыйшлі да ўлады гвалтоўным шляхам, але ў гэтым выпадку будзе зроблена выключэнне з-за адчайнага становішча краіны, а таксама таму, што Мома не быў абраны дэмакратычным шляхам[3].

Заўвагі

[правіць | правіць зыходнік]
  1. ↑ Bangura, Joseph J.; Mustapha, Marda (2016-04-29). Democratization and Human Security in Postwar Sierra Leone. Palgrave Macmillan US. p. 22. ISBN 9781137486745.
  2. ↑ а б в Anne M. Simmons (13 May 2000). "Background: Sierra Leone". Los Angeles Times.
  3. ↑ а б в г д е Akam, Simon (2 February 2012). "The vagabond king". New Statesman.
  4. ↑ а б в "Sierra Leone Chief Ousted In Military Coup -- President Flees; Officers Claim Control". 30 April 1992. Архівавана з арыгінала 4 лістапада 2016. Праверана 29 ліпеня 2023.
  5. ↑ United States Department of State. Sierra Leone Human Rights Practices, 1993(недаступная спасылка) (31 студзеня 1993). Архівавана з першакрыніцы 28 снежня 2011. Праверана 3 лістапада 2016.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Ваенны_пераварот_у_Сьера-Леонэ_(1992)&oldid=4815217"