Валгаградскі хуткасны трамвай

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Валгаградскі хуткасны трамвай
Інфармацыя
Краіна Сцяг Расіі Расія
Горад Валгаград
Дата адкрыцця 5.11.1984
Даўжыня ліній 17,3 км
Колькасць станцый 22
Колькасць ліній 1 (2 маршруты)
Валгаградскі хуткасны трамвай на Вікісховішчы

Валгаградскі хуткасны трамвай (руск.: Волгоградский скоростной трамвай) — трамвайная сістэма з элементамі метрапалітэна ў расійскім горадзе Валгаградзе[1], якая налічвае 22 станцыі, размешчаныя на адной лініі даўжынёй 17,3 км. З іх участак даўжынёй 7,1 кіламетра ў складзе шасці станцый («Плошча Леніна», «Камсамольская», «Піянерская», «Прафсаюзная», «ТЮГ» і «Ельшанка») пракладзены пад зямлёй паводле стандартаў метрапалітэна, пры гэтым станцыя «Піянерская», у сілу асаблівасцяў рэльефу мясцовасці, размешчаная на эстакадзе над поймай ракі Царыца. Наземны ўчастак перабудаваны са звычайнай трамвайнай лініі для забеспячэння вялікіх хуткасцяў руху і мінімізацыі перасячэнняў з іншымі відамі транспарту. Штогадовыя перавозкі складаюць каля 10 млн пасажыраў.

Часопіс «Forbes» паставіў Валгаградскі хуткасны трамвай на 4 месца ў спісе 12 самых цікавых трамвайных маршрутаў свету дзякуючы таму, што тунэлі пад зямлей змяняюцца месцамі без непасрэднага перасячэння.

Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

17 верасня 1971 года ў Краснаакцябрскім раёне было адкрыта новае трамвайнае дэпо для абслугоўвання дзеючага 8-га маршруту і новага 9-га маршруту, які звязаў раён трамвайнага дэпо з лініяй па праспекце Леніна і Трактарным заводам. Працэс рэканструкцыі лініі трамвая працягваўся да 1976 года.[2]

У 1976 годзе было прынята рашэнне аб будаўніцтве падземнага ўчастка пад цэнтрам горада з трыма станцыямі. Паводле задумы праекціроўшчыкаў, трамвайныя цягнікі пры ўездзе ў цэнтр горада сыходзілі ў тунэль дробнага залажэння, праходзілі пад праспектам Леніна з трыма прыпынкамі на станцыях і пасля перасячэння яра ракі Царыцы разгортваліся на кальцы каля плошчы Чэкістаў. Такое рашэнне істотна памяншала час у шляху між цэнтрам горада і паўночнымі раёнамі, тым больш, што 8-ы маршрут трамвая непасрэдна па цэнтры не ішоў, сканчаючыся каля дома Паўлава, дзе была перасадка на іншыя маршруты па Савецкай вуліцы.

Падземны ўчастак быў пабудаваны за восем гадоў і адкрыўся 15 лістапада 1984 года. 8-ы маршрут трамвая быў перайменаваны ў «СТ1» і стаў хадзіць ад Трактарнага завода да плошчы Чэкістаў. На паўночным участку лініі да 1998 года захоўвалася праца 9-га маршруту.

Будаўніцтва падземнага ўчастка і рэканструкцыю ўжо існуючай наземнай лініі правялі падрадчыкі «Волгоградстрой», «Приволжтрансстрой» і «Харьковметрострой» паводле праекта, распрацаванага філіялам «Харьковметропроект» інстытута «Метрогипротранс». Эксплуатантам з'яўляецца МУП «Метроэлектротранс».

1 снежня 2011 года адкрыўся другі пускавы ўчастак лініі — ад «Піянерскай» да «Ельшанкі». З-за недастатковай колькасці трамваяў з двухбаковым размяшчэннем дзвярэй лінія хуткаснага трамвая падзеленая на два маршруты. Ад станцыі «Ельшанка» можна без перасадкі даехаць толькі да станцыі «Стадыен „Маналіт“», пры гэтым праца першага ўчастка СТ «ВГТЗ» — «Плошча Чэкістаў» захаваная ў звычайным рэжыме.

Інтэрвал руху складае каля 10 хвілін. Да сярэдзіны 2012 года планавалася закупіць яшчэ некалькі адзінак рухомага саставу, а інтэрвал руху трамваяў на гэтым участку павінен быў скласці 2-3 хвіліны, але гэтага не адбылося ў сувязі з практычным закрыццём завода-пастаўшчыка[3].

Перспектывы развіцця[правіць | правіць зыходнік]

Губернатарам Сяргеем Бажэнавым было прынята рашэнне аб будаўніцтве трэцяй чаргі хуткаснага трамвая працягласцю 7 кіламетраў, якая падоўжыць лінію на поўдзень, злучыўшы мікрараён Тулака і Валгаградскі дзяржаўны ўніверсітэт. На яе праектаванне ў 2013 годзе абласны ўрад выдзеліў больш за 400 мільёнаў рублёў. Меркавалася, што ўся дакументацыя будзе гатовая вясной 2014 года, тады ж і пачнецца рэалізацыя новай чаргі. Будаўнічыя працы па пракладцы трэцяй чаргі метратрама скончацца к 2018 году[4].

Трэцяя чарга будзе разбітая на тры пускавыя комплексы-ўчасткі. Першы ўчастак ад станцыі Ельшанка праз «Навасібірскую» (раней «Раённая») і да «Аграрнага ўніверсітэта» (раней «СХІ»). Другі — гэта станцыі «Тармасінаўская» і «Панфілаўская», трэці ўчастак — праз станцыю «Купаросная бэлька» (раней «Мікрараён 231») да «Дзяржуніверсітэта».

Галерэя[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. ↑ Інфармацыя
  2. ↑ Информация о ВолгМетро
  3. ↑ 1 снежня 2011 года была здадзена ў эксплуатацыю другая чарга хуткаснага трамвая.
  4. ↑ 1 снежня 2011 года была здадзена ў эксплуатацыю другая чарга хуткаснага трамвая.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Валгаградскі_хуткасны_трамвай&oldid=4311627"