Валянцін Аляксандравіч Налівайчанка

Валянцін Аляксандравіч Налівайчанка
Валянцін Аляксандравіч Налівайчанка
	укр.: Валентин Олександрович Наливайченко
народны дэпутат Украіны
	12 снежня 2012 — 17 сакавіка 2014
старшыня Службы бяспекі Украіны[d]
	22 снежня 2006 — 11 сакавіка 2010
Папярэднік	Ihor Drizhchanyi[d]
Пераемнік	Валерый Іванавіч Харашкоўскі
старшыня Службы бяспекі Украіны[d]
	24 лютага 2014 — 18 чэрвеня 2015
Папярэднік	Аляксандр Рыгоравіч Якіменка
Пераемнік	Васіль Сяргеевіч Грыцак
пасол Украіны ў Беларусі
	30 снежня 2005 — 29 мая 2006
народны дэпутат Украіны
	з 29 жніўня 2019
Нараджэнне	8 чэрвеня 1966 (59 гадоў); Запарожжа, Запарожскі гарадскі савет[d], Запарожская вобласць, УССР, СССР;
Партыя	Справядлівасць[d];
Член у	Вярхоўная Рада Украіны IX склікання[d]; Вярхоўная Рада Украіны VII склікання[d];
Адукацыя	Філалагічны факультэт Кіеўскага ўніверсітэта[d];
Месца працы	Харкаўскі нацыянальны ўніверсітэт імя В. Н. Каразіна;
Аўтограф
Узнагароды
Сайт	nalyvaichenko.org
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Валянцін Аляксандравіч Налівайчанка (укр.: Наливайченко Валентин Олександрович; 8 чэрвеня 1966, Запарожжа) — украінскі дыпламат і актывіст дзяржавы, у 2006—2010 гадах кіраўнік Службы бяспекі Украіны.

Біяграфія

З адзнакай скончыў Кіеўскі нацыянальны ўніверсітэт імя Тараса Шаўчэнкі. Пасля аднаўлення незалежнасці Украіны паступіў на дыпламатычную службу. З 1994 па 1997 служыў у якасці другога, а затым першага і сакратара Пасольства Украіны ў Фінляндыі, Даніі і Нарвегіі. У 1997—2001 гадах быў першым сакратаром, саветнікам, начальнікам аддзела і намеснікам начальніка Дэпартамента консульскіх спраў Міністэрства замежных спраў Украіны. З 2001 па 2003 служыў у якасці генеральнага консула Украіны ў Вашынгтоне. Вярнуўшыся дадому, уступіў на пасаду кіраўніка Дэпартамента па консульскіх пытаннях (да 2004 года), пасля чаго займаў пасаду намесніка міністра замежных спраў і член Камісіі па пытаннях грамадзянства пры Прэзідэнце Украіны (да 2006 года). З лютага па май 2006 года ён быў паслом Украіны ў Мінску.

29 мая 2006 быў прызначаны намеснікам кіраўніка Службы бяспекі Украіны, на чале антытэрарыстычнага цэнтра пры СБУ. З 6 снежня 2006 года да 6 сакавіка 2009 выконваў абавязкі кіраўніка СБУ. 6 сакавіка 2009 г. рашэннем прэзідэнта афіцыйна стаў кіраўніком установы. З красавіка 2007 года ён быў таксама сябрам Савета нацыянальнай бяспекі і абароны Украіны^[3]^[4].

Кандыдат у прэзідэнты (2019)^[5].

Узнагароды

26 чэрвеня 2007 г быў узнагароджаны ордэнам Яраслава Мудрага V ступені.

Гл. таксама

Пасольства Украіны ў Рэспубліцы Беларусь

Зноскі

Спасылкі

Офіційний сайт Валентина Наливайченка Архівавана 27 лютага 2014. (укр.)
Лідери України (укр.)
Валентин Наливайченко (укр.)
Указ Президента України (укр.)
Біяграфія Архівавана 31 жніўня 2018. (укр.)

[_86d5de4b1d4b616c-1] ttp://dovidka.com.ua/user/?code=311379&preview=1

[_7f1c78edb83072ac-2] ttps://web.archive.org/web/20141230170607/http://www.ssu.gov.ua/sbu/control/en/publish/article?art_id=86705&cat_id=86704

[3] Na Ukrainie zaczyna się lustracja (wywiad z Wałentynem Naływajczenko), Dziennik z 11 maja 2009(недаступная спасылка)

[4] Ukraina «dekagiebizuje» uniwersytety, «Gazeta. Dziennik Polonii w Kanadzie» z 7 kwietnia 2009

[5] Результати голосування

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

У сацыяльных сетках	Facebook
Фота, відэа і аўдыё	Instagram
Тэматычныя сайты	Вярхоўная рада
Слоўнікі і энцыклапедыі	Лентапедыя · Ліга.Дасье · OpenSanctions
Нарматыўны кантроль	VIAF: 3279151778213618130004