Валянцін Гансалес
| Валянцін Гансалес | |
|---|---|
| ісп.: Valentín González González | |
_retrato_de_El_Campesino_vestido_de_uniforme.png) | |
| Дата нараджэння | 4 лістапада 1904 |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 20 кастрычніка 1983 (78 гадоў) |
| Месца смерці | |
| Грамадзянства | |
| Прыналежнасць | Другая Іспанская Рэспубліка[d] |
| Званне | падпалкоўнік[d] |
| Бітвы/войны | |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Валянцін Гансалес Гансалес (ісп.: Valentín González González; 4 лістапада 1904, Malcocinado[d], Эстрэмадура — 20 кастрычніка 1983, Мадрыд), больш вядомы як Эль Кампесіна (ісп.: El Campesino — «селянін», «дзеравеншчына») — іспанскі ваенны і палітычны дзеяч, рэспубліканскі военачальнік часоў грамадзянскай вайны ў Іспаніі.
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Быў сынам баевіка-анархіста з Нацыянальнай канфедэрацыі працы.
У дзяцінстве Гансалес амаль не хадзіў у школу, так як працаваў падзёншчыкам або пагоншчыкам мулаў. Прыкладна ва ўзросце васьмі гадоў яго сям’я пераехала на поўнач правінцыі Кордова, каб працаваць на шахтах. У гэты перыяд Гансалес змог чаргаваць працу са школай. Адначасна ён адкрыў для сябе фігуру Хуана Марціна Дыеса «Эль-Эмпекінада» — героя вайны за незалежнасць супраць напалеонаўскіх войск, пазней павешанага рэакцыйным рэжымам Фернанда VII, якім ён захапіўся.
Гансалес удзельнічаў у антыўрадавых акцыях і беспарадках. Ва ўзросце 16 гадоў ён напаў на паліцэйскі ўчастак, за што атрымаў мянушку Эль Кампесіна. Пазней яго схапілі і пасадзілі ў турму.
Пасля дасягнення паўналецця быў прызваны на тэрміновую службу. Служыў у Афрыканскай арміі, удзельнічаў у Рыфскай вайне. Затым трапіў на флот, але хутка быў перанакіравалі ў Іспанскі легіён. Неўзабаве за забойства сяржанта, які даў яму аплявуху, трапіў у турму. Аднак Гансалес збег да войск Абда эль-Керыма. Пасля ён зноў трапляе ў зняволенне, чакаючы смяротнага пакарання, але дзякуючы амністыі 1926 года быў вызвалены.
У 1929 годзе паехаў у падарожжа па Андалусіі, Кастыліі і Эстрэмадуры з мэтай палітычнай мабілізацыі жыхароў. Прыкладна ў 1930 годзе ўступіў у Камуністычную партыю Іспаніі. Пераехаў у Мадрыд, дзе працаваў муляром. У ходзе Астурыйскай рэвалюцыі 1934 года кіраваў апалчэннем. Потым зноў трапіў у турму. Амніставаны пасля пасля ўсеагульных выбараў 1936 года.
З пачаткам грамадзянскай вайны ўступіў у Пяты полк. Пазней камандаваў 10-й змешанай брыгадай і 46-й дывізіяй. Удзельнічаў у бітвах пры Гвадалахары, Брунэтэ, Бельчытэ, Тэруэле, Эбра.
У 1939 годзе, пасля вайны, пасяліўся ў Савецкім Саюзе і паступіў у вышэйшую ваенную школу[1]. Праз рознага кшталту праблем з савецкімі ўладамі ён спрабаваў уцячы ў Іран, але СМЕРШ схапіў Гансалеса. Ён быў інтэрнаваны ў лагер ГУЛАГ у Варкуце (Рэспубліка Комі)[2]. У 1949 годзе Гансалесу атрымалася збегчы праз іранскую мяжу. Жыў у эміграцыі ў Францыі[1][3].
Змог вярнуцца ў Іспанію ў 1977 годзе, абвясціўшы сябе прыхільнікам Іспанскай сацыялістычнай рабочай партыі.
Публікацыі[правіць | правіць зыходнік]
- Vida y muerte en la URSS (1939–1949) (autobiografía) (1950).
- Comunista en Espaňa y antiestalinista en la URSS (1952).
- Yo escogí la esclavitud (Plaza & Janés, 1976).
Крыніцы[правіць | правіць зыходнік]
- ↑ а б Сергей НЕХАМКИН, «Бородатый Кампесино к нам пожаловал опять!», Izvestia, 26/03/04 (en ruso).
- ↑ El Campesino, Life and Death in Soviet Russia by Valentín González and Julian Gorkin, translated by Ilsa Barea, N.Y., 1952.
- ↑ Тхоржевский, Открыть окно. Воспоминания и попутные записи, СПб, 2002 г. ISBN 5-89329-456-4 (en ruso).
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- THOMAS, Hugh (1976). La Guerra Civil Española. Ed. Grijalbo, Barcelona. ISBN 84-253-2767-9.
- SALAS LARRAZÁBAL, Ramón (2006). Historia del Ejército Popular de la República, La Esfera de los Libros, Madrid. ISBN 84-9734-465-0.
