Выгарлат-Гутынскі хрыбет
| Выгарлат-Гутынскі хрыбет | |
|---|---|
| укр. Вигорлат-Гутинський хребет | |
 | |
| Краіны | |
| Горная сістэма | Усходнія Карпаты |
| Даўжыня | 125 км |
| Шырыня | 8-20 км |
| Найвышэйшая вяршыня | Бужора |
| Вышыня | 1081 м |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Выгарлат-Гутынскі хрыбет, Вулканічны хрыбет (укр.: Вигорлат-Гутинський хребет, Вулканічний хребет) — горны масіў Усходніх Карпат у Славакіі, Украіне і Румыніі. Знаходзіцца паміж Паланінскім хрыбтом і Закарпацкай нізінай. Параважаюць вышыні ад 600 да 1000 м, максімальная — 1081 м (г. Бужора).
У геалагічнай будове ўдзельнічаюць вулканічныя горныя пароды — андэзіты, андэзіта-базальты, дацыты і туфы пліяцэнавага ўзросту. Сумарная магутнасць эфузіўнай тоўшчы перавышае 1000 м. Характэрны кальдэры.
Рэльеф нізкагорна-ўвалісты, эразійна-дэнудацыйны. Адносныя перавышэнні дасягаюць 300—500 м. Паўночна-ўсходнія схілы крутыя, цяжкадаступныя, паўднёва-заходнія — больш спадзістыя, утвараюць сістэму адгор’яў. Вяршыні пераважна купалападобнай формы. Пашыраны эразійныя, асыпныя і селевыя працэсы.
Даліны прытокаў Цісы (Ужам, Латарыца, Баржава, Рыка) расчляняюць хрыбет на асобныя масівы — Макавіца, Сіняк, Вялікі Дзіл, Тупы і інш.
Да вышыні 450 м хрыбет укрыты пераважна дубовымі, дубова-грабавымі і дубова-букавымі лясамі, вышэй — букавымі. Перадгор’і большай часткай разараны, густа заселены.
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Ковальчук І. П. Вигорлат-Гутинське вулканічне пасмо // Географічна енциклопедія України : у 3 т. / редколегія: О. М. Маринич (відпов. ред.) та ін. Т. 1. — К. : «Українська радянська енциклопедія» ім. М. П. Бажана, 1989. (укр.)