Перайсці да зместу

Віктар Андрэевіч Бекіш

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
(Пасля перасылкі з Віктар Бекіш)
Віктар Андрэевіч Бекіш
Дата нараджэння 12 лістапада 1929(1929-11-12)
Месца нараджэння
Дата смерці 1 лістапада 2013(2013-11-01) (83 гады)
Месца смерці
Месца пахавання
Род дзейнасці мовазнавец, грамадскі дзеяч, педагогіка
Месца працы
Навуковая ступень кандыдат філалагічных навук
Навуковае званне
Альма-матар
Член у
Узнагароды

Віктар Андрэевіч Бекіш (12 лістапада 1929, в. Кліманты, цяпер Маладзечанскі раён, Мінская вобласць — 1 лістапада 2013) — беларускі мовазнавец, грамадскі дзеяч, педагог, аўтар падручнікаў па беларускай мове для пачатковай школы. Кандыдат філалагічных навук, дацэнт.

Віктар Бекіш нарадзіўся 12 лістапада 1929 г. у вёсцы Кліманты Віленскага ваяводства (Заходняя Беларусь, Польшча; цяпер Маладзечанскі раён Беларусі) непадалёк ад Радашковічаў у вялікай сялянскай сям’і[1].

Да Другой сусветнай вайны закончыў 4 класы Кліманта-Загорскай школы, з 1945 па 1950 вучыўся ў Радашковіцкай сярэдняй школе. У час вучнёўства вялікі ўплыў на яго аказаў настаўнік Фёдар Янкоўскі, будучы вядомы лінгвіст[1].

У 1950 годзе паступіў на беларускае аддзяленне філалагічнага факультэта Мінскага педагагічнага інстытута імя М. Горкага. Але праз кароткі час яго прызывалі ў савецкую армію. У 1950—1952 гадах курсант Разанскага пяхотнага вучылішча. Пасля малады афіцэр да 1956 года служыў у Забайкаллі. Вярнуўся на радзіму, узнавіўся на гістарычна-філалагічны факультэт (беларускае аддзяленне) педагагічнага інстытута, які скончыў у 1961 годзе[1].

Тры гады працаваў у Міністэрстве асветы БССР памочнікам міністра, інспектарам аддзела кадраў. У 1964 годзе паступіў у аспірантуру пры кафедры беларускай мовы Мінскага педагагічнага інстытута імя М. Горкага (кіраўнік — прафесар Марыя Жыдовіч) і ў 1967 годзе скончыў яе. Адначасова працаваў асістэнтам кафедры беларускай мовы, выкладаў студэнтам мовазнаўчыя дысцыпліны[1].

У 1970 годзе абараніў кандыдацкую дысертацыю па гістарычнай лексікалогіі. Выкладаў, у 1972 годзе стаў старшым выкладчыкам, у 1973 годзе — дацэнтам. З 1980 па 1991 год дацэнт кафедры беларускай мовы і методыкі яе выкладання, пэўны час быў загадчыкам гэтай кафедры[1].

З 1992 па 1997 год выкладаў беларускую мову ў Слёнскім універсітэце ў Польшчы[1].

Вёў актыўную грамадскую работу, быў сябрам Беларускага Народнага Фронту, з 1997 па 2000 г. узначальваў Фрунзенскую раённую арганізацыю ТБМ, прыклаў шмат намаганняў, каб актывізаваць яе дзейнасць, зарэгістраваў яе ў органах выканаўчай улады. Пры ім арганізацыя вырасла колькасна, налічвала 680 чалавек[1].

У 2003 годзе выйшаў на пенсію[1].

Памёр 1 лістапада 2013 годзе пасля цяжкай хваробы. Пахаваны побач з бацькамі на могілках вёскі Кліманты Маладзечанскага раёна. Пры пахаванні каля ля труны быў нацыянальны бела-чырвона-белы сцяг, таксама значок з выявай сцяга быў на лацкане пінжака нябожчыка[1].

Меў жонку Галіну Міхайлаўну, дочак Наталлю і Таццяну[1].

Навуковая дзейнасць

[правіць | правіць зыходнік]

Аўтар навуковых публікацый па гісторыі беларускай мовы. Вядомы і як метадыст. Па яго падручніках беларускай мовы для 2 і 3 класаў (у суаўтарстве), якія выйшлі ў 1988, 1989 гадах вялося выкладанне ў школах, яны неаднойчы перавыдаваліся[1].

У перыяд працы ў Польшчы выйшаў Беларуска-польска-рускі слоўнік лінгвістычных тэрмінаў і спецыяльнай лексікі (Катавіцы, 1997)[1].

Выдатнік асветы БССР (1979), выдатнік асветы СССР (1990), узнагароджаны медалём «Ветэран працы», шматлікімі граматамі, у тым ліку граматамі Міністэрства асветы Беларусі[1].

Зноскі

  1. а б в г д е ё ж з і к л м Памёр Віктар Бекіш // «Наша Слова». — 20 лістапада 2013. — № № 47 (1146).