Галава фаўна

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Мікеланджэла
Галава фаўна. каля 1488 —1489 рр.
італ.: Testa di fauno
Матэрыял Мармур
Памеры ? см ×  см
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы
Чэзарэ Дзочы. Копія статуі Эміліа Дзочы «Юны Мікеланджэла высякае „Галаву фаўна“»

«Галава фаўна» (італ.: Testa di fauno) — страчаная мармуровая скульптура Мікеланджэла, створаная ім каля 1488 —1489[а] гг.

Звесткі пра твор[правіць | правіць зыходнік]

Па сведчаннях Вазары, гэтая скульптура была створана Мікеланджэла ў Садзе скульптур Медычы, як копія антычнай галавы «старога маршчыністага, кірпатага фаўна, які смяецца»[б][1]. Мікеланджэла трохі перарабіў выраз твару фаўна — рот адлюстраваў цалкам адкрытым, так што відаць было і язык, і ўсе зубы[2]. Ларэнца Цудоўны, убачыўшы гэты твор, пахваліў яго (хлопцу тады было 13 ці 14 гадоў), але зрабіў заўвагу, што ў старых не могуць быць цэлымі ўсе зубы. Мікеланджэла зламаў Фаўну адзін зуб і зрабіў у дзяснах ямку[2]. І Вазары і Кандзіві згодныя з тым, што менавіта гэтая гісторыя дапамагла хлопцу атрымаць прыхільнасць Ларэнца Медычы[3].

Уільям Уолес лічыць, што на момант стварэння статуі Мікеланджэла было ўжо 15 гадоў, а значыць ён ужо быў адносна дарослым, і гэтая гісторыя больш нагадвае прыгожую легенду[4]. Эрыка Шыльяна лічыць і само існаванне скульптуры няпэўным — ніякіх сведчанняў пра яе, акрамя расказу самога Мікеланджэла сваім біёграфам (Кандзіві і Вазары), не захавалася[5].

Мармуровая маска «Фаўн смяецца» у галерэі Барджэла лічыцца «страчанай» скульптурай Мікеланджэла. Яна не зусім адпавядае апісанню Вазары і Кандзіві, бо ў роце ёсць толькі два зубы, якія больш нагадваюць іклы, а паміж імі высоўваецца язык, але канчатковага адказу аб аўтарстве яшчэ няма[3].

Вобраз у мастацтве[правіць | правіць зыходнік]

Эміліа Дзочы стварыў мармуровую статую «Юны Мікеланджэла высякае „Галаву фаўна“» (1861). Статуя зараз захоўваецца ў Палацца Піцці. Вядомыя копіі статуі, створаныя Чэзарэ Дзочы, Генры Вулфам і іншымі.

У біяграфічным рамане Карла Шульца «Камень і боль» гэтаму першаму скульптурнаму твору мастака прысвечаны раздзел «Фаўна смех»[6]:

" (…) Мікеланджэла схапіў разец і на вачах у князя і Паліцыяна моцна ўдарыў па вуснах фаўна. Паміж імі засвяцілася дзірка. Стары паўбог застаўся без некалькіх зубоў… Ён больш не насміхаўся перад тым, як угрызціся зубамі ў мяса. На свет глядзеў як стары чалавек… "

Заўвагі[правіць | правіць зыходнік]

а. ^ Паводле Фрыца Эрпеля — каля 1490 —1492 гг.[7]
б. ^ Арыгінал не захаваўся і яго апісанне вядома толькі са слоў Вазары і Кандзіві

Крыніцы[правіць | правіць зыходнік]

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]