Гонка пераследвання

Го́нка перасле́двання (пасью́т, ад англ.: pursuit — пераследванне) — від біятлоннай гонкі: на 12,5 км, для мужчын і юніёраў; на 10 км для жанчын, юніёрак і юнакоў; і на 7,5 км для дзяўчат — з чатырма агнявымі рубяжамі, якая праводзіцца па выніках гонкі з раздзельным стартам (у цяперашні час, як правіла, спрынту, хоць былі прэцэдэнты, калі кваліфікацыяй для гонкі пераследу служыла індывідуальная гонка або мас-старт). Усяго спартсмены праходзяць пяць кругоў па 2,5 км у мужчын і юніёраў, 2 км у жанчын, юніёрак і юнакоў, і 1,5 км у дзяўчат.

Гісторыя

Гонка пераследвання — адносна малады від біятлонных спаборніцтваў. Упершыню на афіцыйных міжнародных стартах яна была праведзена 1 снежня 1996 года на першым этапе Кубка свету сезона 1996/1997 у нарвежскім Лілехамеры. У гэтым жа сезоне гонка пераследвання была ўключана ў праграму чэмпіянатаў свету. Першымі чэмпіёнамі свету ў гэтай дысцыпліне сталі расійскі біятланіст Віктар Майгураў і шведская біятланістка Магдалена Форсберг. Алімпійскі дэбют гонкі пераследвання адбыўся ў 2002 годзе ў Солт-Лэйк-Сіці. Першымі алімпійскімі чэмпіёнамі сталі нарвежскі біятланіст Уле-Эйнар Б’ёрндален і расійская біятланістка Вольга Пылёва.

Рэгламент

Права ўдзельнічаць у гонцы пераследвання атрымліваюць лепшыя 60 спартсменаў папярэдняй гонкі (у выпадку адмовы каго-небудзь з іх ад старту «вызваліўшыяся» месцы не займаюцца астатнімі спартсменамі). Біятланісты стартуюць у такім парадку, у якім яны размяшчаюцца ў фінішным пратаколе гонкі, па выніках якой праводзіцца пераследванне. Стартавы гандыкап роўны фінішнаму адставанню ад пераможцы спрынту або палове адставання ад пераможца індывідуальнай гонкі.

Першая і другая стральба вырабляюцца са становішча лежачы, трэцяя і чацвёртая — стоячы. Біятланісты займаюць месца на агнявых рубяжах у адпаведнасці з парадкам прыходу на стрэльбішча, хоць на першую стральбу яны размяшчаюцца згодна з сваім стартавым нумарам. За кожны промах прадугледжана праходжанне штрафнога круга, роўнага 150 метраў. Спартсмены, якія адсталі ад лідара на поўны круг дыстанцыі (2,5 км у мужчын і юніёраў, 2 км у жанчын, юніёрак і юнакоў, і 1,5 км у дзяўчат), здымаюцца з гонкі.

У гонцы пераследвання не дапускаецца роўнасць вынікаў двух спартсменаў. У выпадку, калі сістэма хранаметрыравання не дазваляе вызначыць, хто з спартсменаў фінішаваў раней, гэта вырашаецца пры дапамозе фотафінішу. Адзіным выпадкам прысуджэння двух медалёў аднолькавай годнасці ў гонцы пераследваняя з’яўляецца чэмпіянат свету-2003 у Ханты-Мансійску. З-за таго, што адзін з прысутных закрыў сваім целам затвор камеры фотафініш падчас фінішу першых спартсменак, адназначна вызначыць пераможцу не ўдалося. Залатыя медалі тады атрымалі і францужанка Сандрын Баі, і немка Марціна Глагаў.