Джавані Гронкі
| Джавані Гронкі Giovanni Gronchi |
|||
 |
|||
|
|||
|---|---|---|---|
| 11 мая 1955 — 11 мая 1962 | |||
| Папярэднік: | Луіджы Эйнаўдзі | ||
| Пераемнік: | Антоніа Сеньі | ||
|
|||
| 8 мая 1948 — 29 красавіка 1955 | |||
| Папярэднік: | Умберта Тэрачыні | ||
| Пераемнік: | Джавані Леонэ | ||
|
|||
| 29 красавіка 1955 — 17 кастрычніка 1978 | |||
| Партыя: | Хрысціянска-дэмакратычная партыя Італіі | ||
| Адукацыя: | Вышэйшая Звычайная Школа Пізы | ||
| Прафесія: | выкладчык | ||
| Дзейнасць: | палітык | ||
| Веравызнанне: | каталік | ||
| Нараджэнне: | 10 верасня 1887 Пантэдэра, Каралеўства Італія |
||
| Смерць: | 17 кастрычніка 1978 (91 год) Рым, Італія |
||
| Жонка: | Карла Бісаціні | ||
Джавані Гронкі (італ.: Giovanni Gronchi, 10 верасня 1887 — 17 кастрычніка 1978) — італьянскі палітык, прэзідэнт Італіі з 1955 па 1962 год. Яго прэзідэнцкі тэрмін адзначыўся няўдалым укараненнем у італьянскі ўрад левых партыйных плыняў.
Прэзідэнцтва[правіць | правіць зыходнік]
Яго дзейнасць на пасадзе прэзідэнта адзначылася імкненнем паступова адкрыць ўрад для левых партыі, калі сацыялісты і камуністы маглі ўвайсці ў яго склад. Таксама праводзілася актыўная палітыка супраць ўступлення Італіі ў НАТА. Аднак гэтыя праекты сустрэла жорсткая апазіцыя з боку ліберальных партыяў.
У спробе пазбегнуць тупіку, у 1959 годзе Гронкі прасунуў у прэм'ер-міністры даверанага члена сваёй ўласнай каталіцкай левай фракцыі Фернанда Тамброні, які сутыкнуўся з вялікім супрацівам і ўтрымаўся ў парламенце толькі дзякуючы галасам неафашыстаў. У выніку ўсё левая палітыка Гронкі прывяла да сур'ёзных наступстваў. У 1960 годзе ў многіх гарадах Італіі прайшлі масавыя беспарадкі, асабліва сур'ёзныя з іх былі ў Генуі, Лікаце і Рэджа-Эміліі, дзе паліцыя адкрыла агонь па дэманстрантах, забіўшы пяцёх чалавек.
Зноскі
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- (it) Igino Giordani, Alcide De Gasperi il ricostruttore, Rome: Edizioni Cinque Lune, 1955.
- (it) Giulio Andreotti, De Gasperi e il suo tempo, Milan: Mondadori, 1956.
- Paul Ginsborg, A History of Contemporary Italy, Penguin Books, 1990 (lengthy account of post-war events in Italy from a rather heavily biased left-wing point of view; Gronchi's election and its peculiar political circumstances are not covered; the Tambroni affair is narrated, but Gronchi's role in it is glossed over).
- (it) Indro Montanelli and Mario Cervi, L'Italia del Novecento, Rizzoli, 1998 (in Italian; a somewhat journalistic account of twentieth-century Italy, from a liberal point of view).
- (it) S. Bertelli (ed.) Scritti e discorsi su Giovanni Gronchi a vent'anni dalla morte (1998), Giardini, 2000 (in Italian; mostly eulogies by old friends).
- (it) Nico Perrone, Il segno della DC, Bari: Dedalo Libri, 2002, ISBN 88-220-6253-1.
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Джавані Гронкі- Біяграфія Джавані Гронкі(італ.)
|
