Джакавічаўскі батальён
| Джакавічаўскі батальён | |
|---|---|
 | |
| Гады існавання | 1936—1938 |
| Краіна |
 Другая Іспанская Рэспубліка |
| Падпарадкаванне |
 Інтэрнацыянальныя брыгады |
| Уваходзіць у | 13-я польская інтэрбрыгада, 45-я дывізія, 129-я інтэрбрыгада |
| Тып | батальён |
| Заступнік | Джура Джакавіч |
| Удзел у | Грамадзянская вайна ў Іспаніі |
| Камандзіры | |
| Вядомыя камандзіры | Коста Надзь, Пека Дапчэвіч |
Батальён імя Джура Джакавіча (ісп.: Batallón Đuro Đaković, сербахарв.: Батаљон Ђуро Ђаковић / Bataljon Đuro Đaković) — югаслаўскі пяхотны батальён інтэрнацыянальных брыгад, які ўдзельнічаў у грамадзянскай вайне Іспаніі на баку рэспубліканцаў. Названы ў гонар югаслаўскага рэвалюцыянера Джура Джакавіча, сакратара Камуністычнай партыі Югаславіі ў 1928—1929 гадах, арыштаванага і пазней застрэленага пры спробе ўцёкаў падчас кіравання югаслаўскага караля Аляксандра I[1]. Падраздзяленне змагалася часта бок аб бок з балгарскім батальёнам імя Дзеды Благоева[2]. У склад югаслаўскага батальёна ўваходзілі некалькі сотняў з 543 югаславаў, якія змагаліся ў батальёнах імя Масарыка, Джаковіча і Дзімітрава (усяго налічвалася 1664 югаслаўскіх добраахвотніка ў Іспаніі).
Склад[правіць | правіць зыходнік]
У склад батальёна ўваходзіла рота кулямётчыкаў і тры роты пяхотнікаў. Акрамя югаславаў, у батальёне неслі службу і шматлікія іспанцы (сярод іх сустракаліся часта анархісты). Некаторы час батальён дзейнічаў незалежна (з 10 красавіка па 28 чэрвеня 1937, але затым нёс службу ў розных падраздзяленнях[3]:
- 13-я польская інтэрбрыгада (28 красавіка — 4 жніўня 1937)
- 45-я дывізія (4 жніўня — 19 кастрычніка 1937)
- Рэзерв 45-й дывізіі (19 кастрычніка 1937 — 13 лютага 1938)
- 129-я інтэрбрыгада (13 лютага — 5 кастрычніка 1938)
Баявы шлях[правіць | правіць зыходнік]
Батальён удзельнічаў у бітвах за Мадрыд, на рацэ Харама, пры Брунетэ. У складзе XV інтэрбрыгады ён часцяком адбіваў шматлікія атакі фалангістаў, несучы пры гэтым велізарныя страты. Так, падчас Арагонскай аперацыі і аблогі Сарагосы падраздзяленне страціла большую частку свайго асабістага складу, з прычыны чаго злучэнне перавялі ў рэзерв. Апошняя бітва, у якім прыняў удзел батальён, адбылася на рацэ Эбра. У верасні 1938 года падчас развітальнага парада ў Барселоне ён быў распушчаны афіцыйна, але яго салдаты працягвалі змагацца аж да канца вайны і абараняць Барселону.
Лёс байцоў[правіць | правіць зыходнік]
Пасля капітуляцыі рэспубліканцаў большасць югаславаў была інтэрнавана ў Францыю як ворагі рэжыму Франсіска Франка. Пасля акупацыі Францыі нацыстамі некаторыя былыя інтэрбрыгадзіры ўцяклі з лагераў і ўступілі ў антынацысцкі рух «макі», а некаторым удалося нават вярнуцца ў Югаславію: ім давялося змагацца ў гады Народна-вызваленчай вайны Югаславіі. Самымі вядомымі ветэранамі грамадзянскай вайны, якія праявілі сябе ў баях супраць немцаў, сталі генерал Пека Дапчэвіч, Коча Паповіч, Коста Надзь і Петар Драпшын[4].
Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]
Зноскі
- ↑ Berend, Tibor Iván (2001). Decades of crisis: Central and Eastern Europe before World War II. University of California Press. ISBN 9780520229013., p. 328
- ↑ Bradley, Ken (1994). International Brigades in Spain 1936-39. Osprey Publishing. ISBN 9781855323674., p. 31
- ↑ Brigadas Internacionales. Batallones Архівавана 11 кастрычніка 2008. (ісп.)
- ↑ Crusells, Magí. Las Brigadas Internacionales en la pantalla Архівавана 19 ліпеня 2014.. Univ de Castilla La Mancha, 2001. ISBN 978-84-8427-149-9, p. 109