Джале Інан
| Джале Інан | |
|---|---|
| турэцк.: Jale İnan | |
 | |
| Дата нараджэння | 1 лютага 1914[1][2] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 26 лютага 2001[1] (87 гадоў) |
| Месца смерці | |
| Месца пахавання | |
| Грамадзянства | |
| Бацька | Aziz Oğan[d] |
| Муж | Mustafa İnan[d] |
| Род дзейнасці | archaeological monument keeper, класічны археолаг, выкладчыца ўніверсітэта, археолаг |
| Навуковая сфера | археалогія і класічная археалогія[4] |
| Месца працы | |
| Навуковая ступень | доктарская ступень[d] (сакавік 1943) |
| Альма-матар |
|
| Навуковы кіраўнік | Gerhart Rodenwaldt[d] |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Джале Інан (турэцк.: Jale İnan; 1 лютага 1914, Стамбул — 26 лютага 2001, Стамбул) — турэцкі класічны археолаг. Прафесар класічнай археалогіі Стамбульскага ўніверсітэта. Вядомая як першая турэцкая жанчына-археолаг.
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Джале Інан нарадзілася 1 лютага 1914 года ў сям’і дырэктара археалагічнага музея Азіза Агана. Дачка вырашыла пайсці па слядах бацькі і таксама стаць археолагам. У 1934 годзе Джале скончыла сярэднюю школу для дзяўчынак і паступіла ва ўніверсітэт, дзе спачатку вывучала медыцыну, паколькі тады ў Турцыі не было археалагічных кафедраў. У 1935 годзе атрымала стыпендыю, якая дазволіла ёй адправіцца на вучобу ў Берлін ў Германскі археалагічны інстытут. Вывучала класічную археалогію таксама і ў Мюнхене, у сакавіку 1943 года абараніла доктарскую дысертацыю «Kunstgeschichtliche Untersuchung der Opferhandlung auf römischen Münzen» пад кіраўніцтвам прафесара Герхарда Радэнвальда. У тым жа 1943 годзе яна адправілася назад у Турцыю, дзе стала асістэнтам кафедры старажытнай гісторыі і нумізматыкі Стамбульскага ўніверсітэта. У 1944 годзе яна выйшла замуж за цывільнага інжынера Мустафу Інана, пазней прафесара Тэхнічнай школы ў Стамбуле. У 1947 годзе яна стала асістэнткай Арыфа Мюфіда Манселя, першага турэцкага прафесара класічнай археалогіі. Разам з ім прымала ўдзел у раскопках.
У 1953 годзе прайшла працэдуру хабілітацыі, у 1963 годзе атрымала званне прафесар. У 1975 годзе яна змяніла Манселя на пасадзе загадчыка кафедры і працягвала кіраваць кафедрай да 1983 года. Яна была членам Нямецкага і Аўстрыйскага археалагічных інстытутаў. Яе палявыя даследаванні ў Пергэ і Сідэ сталі асноватворнымі для развіцця археалогіі і аховы помнікаў архітэктуры ў Турцыі.
У памяць аб Джале Інан Музей жанчыны горада Анталія штогод уручае прэмію «Жанчына года»[5].
Сачыненні[правіць | правіць зыходнік]
- Roman and early Byzantine portrait sculpture in Asia Minor. London 1966. (суаўтар)
- Roman sculpture in Side. Ankara 1975, (Researches in the region of Antalya; 8).
- Römische und frühbyzantinische Porträtplastik aus der Türkei. Neue Funde. Mainz 1979, ISBN 3-8053-0391-2. (суаўтар)
- Toroslar’da bir antik kent: Lyrbe? Seleukeia? = Eine antike Stadt im Tauros-Gebirge. Ankara 1998. (Kazi monografileri dizisi; 5). ISBN 975-7538-93-0.
- Perge’nin Roma Devri Heykeltraşlığı, Band 1: Istanbul 2000, ISBN 975-6899-50-6, Band 2: Istanbul 2003, ISBN 975-6899-87-5.
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- N. Basgelen, M. Lugal (Hrsg.): Festschrift für Jale İnan. Istanbul 1989, ISBN 975-7538-06-X.
- Wolfgang Radt: Jale Inan. in: Gnomon 74, 2002, S. 285—288.
- Angelika Dierichs: Ein Leben für die Archäologie. Jale Inan, die erste türkische Archäologin. in: Antike Welt 36,2 (2005) S. 42-44.
Зноскі
- ↑ а б Deutsche Nationalbibliothek Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 11 мая 2014.
- ↑ Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr: платформа адкрытых даных — 2011. Праверана 10 кастрычніка 2015.
- ↑ Deutsche Nationalbibliothek Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 20 снежня 2014.
- ↑ Czech National Authority Database Праверана 7 лістапада 2022.
- ↑ Virtual Women’s Museum Antalya, Turkey awards «Woman of the year» prize(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 6 красавіка 2017. Праверана 19 красавіка 2022.
| ||||
