Джузэпэ Тарціні

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Джузэпэ Тарціні
Giuseppe Tartini
Giuseppe Tartini (Tartini House).jpg
Асноўная інфармацыя
Дата нараджэння 8 красавіка 1692(1692-04-08)[1][2][…]
Месца нараджэння
Дата смерці 26 лютага 1770(1770-02-26)[1][2][…] (77 гадоў)
Месца смерці
Месца пахавання
Краіна
Альма-матар
Музычная дзейнасць
Прафесіі кампазітар, музыказнавец, тэарэтык музыкі, скрыпач, музычны педагог
Інструменты скрыпка
Жанры музыка барока[d]
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы
Помнік у базыліцы Падуі.

Джузэпэ Тарціні (іт. Giuseppe Tartini; 8 красавіка 1692, Пірана26 лютага 1770, Падуя) — італьянскі скрыпач і кампазітар.

Тарціні ўнёс істотны ўклад у далейшае развіццё мастацтва гульні на скрыпцы. Ён удасканаліў канструкцыю смычка, надтачыўшы яго, і выпрацаваў асноўныя прыёмы вядзення смычка, прызнаныя ўсімі сучаснымі яму скрыпачамі Італіі і Францыі. Яго гульню адрознівала чысціня інтанацыі, выдатная тэхніка левай рукі, а незвычайнае гучанне яго скрыпкі пачало лічыцца эталонным.

Зноскі

  1. а б Deutsche Nationalbibliothek Record #118620878 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 26 красавіка 2014.
  2. а б Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr: платформа адкрытых даных — 2011. Праверана 10 кастрычніка 2015.
  3. а б Giuseppe Tartini // SNAC — 2010. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  4. Тартини Джузеппе // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
  5. а б Dr. Constant v. Wurzbach Tartini, Giuseppe // Biographisches Lexikon des Kaiserthums Oesterreich: enthaltend die Lebensskizzen der denkwürdigen Personen, welche seit 1750 in den österreichischen Kronländern geboren wurden oder darin gelebt und gewirkt habenWien: 1856. — Т. 43. — S. 101.
  6. а б Archivio Storico Ricordi — 1808. Праверана 3 снежня 2020.
  7. Archivio Storico Ricordi — 1808.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2002. — Т. 15. — 552 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0251-2 (Т. 15).