Жуль Бардэ

Жуль Борде
фр.: Jules Jean-Baptiste Vincent Bordet
Дата нараджэння	13 чэрвеня 1870(1870-06-13)[…]
Месца нараджэння	Суаньі[d]
Дата смерці	6 красавіка 1961(1961-04-06)[…] (90 гадоў)
Месца смерці	Брусель, Бельгія
Месца пахавання	могілкі Іксель[d]
Грамадзянства	Бельгія
Род дзейнасці	біёлаг, імунолаг, урач, палітык, выкладчык універсітэта, вучоны
Навуковая сфера	Імуналогія, бактэрыялогія
Месца працы	Брусельскі свабодны ўніверсітэт[d]
Альма-матар	Брусельскі свабодны ўніверсітэт[d]
Навуковы кіраўнік	Ілья Ільіч Мечнікаў
Вядомы як	даследчык імунітэту
Член у	Лонданскае каралеўскае таварыства Леапальдзіна[d] Шведская каралеўская акадэмія навук Нацыянальная акадэмія навук ЗША Парыжская медыцынская акадэмія[d]
Узнагароды і прэміі	Нобелеўская прэмія па фізіялогіі і медыцыне (1919) ганаровы доктар Універсітэта Манпелье[d] ганаровы доктар Кембрыджскага ўніверсітэта[d] ганаровы доктар Эдынбургскага ўніверсітэта[d] ганаровы доктар Універсітэта Лаваля[d] Крунаўская лекцыя[d] (1930) ганаровы доктар Афінскага ўніверсітэта[d] замежны член Лонданскага каралеўскага таварыства[d]
Жуль Борде на Вікісховішчы

Жуль Бардэ (фр.: Jules Jean-Baptiste Vincent Bordet, 13 чэрвеня 1870 - 6 красавіка 1961) — бельгійскі імунолаг і бактэрыёлаг. Лаўрэат Нобелеўскай прэміі па фізіялогіі і медыцыне (1919).

Скончыў Брусельскі ўніверсітэт, дзе ў 1892 атрымаў ступень доктара медыцыны. У 1894-1901 гг. працаваў у лабараторыі І. І. Мечнікава ў пастэраўскім інстытуце ў Парыжы. У 1901 г. арганізаваў пастэраўскі інстытут у Бруселі, дырэктарам якога заставаўся да 1940. У 1907-1935 гг. выкладаў бактэрыялогію і паразіталогію ў Брусельскім універсітэце.

Асноўныя навуковыя працы Ж. Бардэ прысвечаны імуналогіі. Ён усталяваў, што ў аснове імунных рэакцый ляжаць фізіка-хімічныя працэсы, паказаў механізм аглютынацыі, гемоліза, прэцыпітацыі, дэзінтаксікацыю, высвятліў ролю камлементу ў рэакцыі імунітэту. Сумесна з М. гГеем адкрыў рэакцыю канглютынацыі. Распрацаваў разам з А. Жангу рэакцыю звязвання камлементу. У 1906 г. сумесна з А. Жангу вылучыў бацылу-ўзбуджальніка коклюшу і прапанаваў асяроддзе для яго культывавання. Распрацаваў вучэнне аб анафілаксіі (1921) і тэорыю бактэрыяфагіі, прапанаваў тэорыю згортвання крыві.