Закон Стокса

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Лініі абцякальнага патоку, лабавое супраціўленне Fd, сіла цяжару Fg.

У 1851 Джордж Стокс атрымаў вызначэнне для сілы трэння (таксама завецца сілай лабавога супраціўлення), якая дзейнічае на сферычныя аб'екты з вельмі маленькімі лікамі Рэйнальдса (напр., вельмі маленькія часціцы) у неабмежаванай вязкай вадкасці, рашаючы ураўненне Наўе — Стокса:

дзе

  • — сіла трэння, якая завецца таксама сілай Стокса,
  • — радыус сферычнага аб'екта,
  • дынамічная вязкасць вадкасці,
  • — хуткасць часціцы.

Калі часціцы падаюць у вязкай вадкасці пад дзеяннем ўласнай вагі, то ўсталяваная хуткасць дасягаецца, калі гэта сіла трэння разам з сілай Архімеда дакладна ўраўнаважваецца сілай гравітацыі. Выніковая хуткасць раўняецца

дзе

  • Vs — усталяваная хуткасць часціцы (м/с) (часціца рухаецца ўніз, калі , і зверх, калі),
  • — радыус Стокса часціцы (м),
  • gпаскарэнне вольнага падзення (м/с²),
  • ρpшчыльнасць часціц (кг/м³),
  • ρf — шчыльнасць вадкасці (кг/м³),
  • — дынамічная вязкасць вадкасці (Па с).

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]