Зелік Аронавіч Іофэ

Зелік Аронавіч Іофэ
Зелік Аронавіч Іофэ
Дата нараджэння	17 (30) сакавіка 1903
Месца нараджэння	Дашкаўка, Быхаўскі павет, Магілёўская губерня, Расійская імперыя;
Дата смерці	25 кастрычніка 1980 (77 гадоў)
Месца смерці	Масква, РСФСР, СССР;
Прыналежнасць	СССР
Гады службы	1920—1922/1926—1969
Званне	генерал-лейтэнант
Бітвы/войны	Польска-савецкая вайна; Грамадзянская вайна ў Іспаніі; савецка-фінляндская вайна; Вялікая Айчынная вайна;
Узнагароды і званні

Зелік Аронавіч Іофэ (17 сакавіка 1903 — 25 кастрычніка 1980) — савецкі ваенны дзеяч, генерал-лейтэнант інжынерна-авіяцыйнай службы (1946).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся ў 1903 годзе на Магілёўшчыне. Член КПСС.

З 1920 года — на ваеннай службе. Удзельнік савецка-польскай вайны на розных палітычных пасадах у РСЧА. Пасля грамадзянскай вайны, з ліпеня 1922 па красавік 1926 года, знаходзіўся ў запасе. Затым зноў прызваны ў РСЧА, старшы інжынер 1-й паветранай дэсантнай эскадрыллі і 22-й цяжкабамбардзіровачнай авіяцыйнай эскадрыллі, старшы інжынер па эксплуатацыі 3-й авіябрыгады асаблівага прызначэння. З кастрычніка 1936 па верасень 1937 года — удзельнік грамадзянскай вайны ў Іспаніі. З верасня 1937 — намеснік начальніка, з лістапада 1937 — начальнік упраўлення матэрыяльна — тэхнічнага забеспячэння УВПС РСЧА, ваенны саветнік у Кітаі, са студзеня па лістапад 1939 — галоўны інжынер трасы Алма-Ата— Ланьчжоў. З лістапада 1939 па 1941 — галоўны інжынер ВПС Чырвонай Арміі, на гэтай пасадзе ўдзельнічаў у савецка-фінскай вайне (знаходзіўся ў дзеючай арміі амаль усю вайну з невялікім перапынкам)^[1].

Са студзеня 1941 года — намеснік начальніка Ваенна-паветранай акадэміі імя М. Р. Жукоўскага па навуковай і вучэбнай рабоце, з 1942 года — галоўны інжынер 16-й паветранай арміі, з канца 1942 — галоўны інжынер-намеснік камандзіра 2-га знішчальнага авіяцыйнага корпуса, з лютага 1943 — галоўны інжынер-намеснік камандуючага 15-й паветранай арміі па інжынерна-авіяцыйнай службе, з красавіка 1947 года — намеснік галоўнага інжынера ВПС, з кастрычніка 1949 — галоўны інжынер ВПС Далёкага Усходу, з лістапада 1949 года — намеснік начальніка Харкаўскага вышэйшага ваеннага авіяцыйна-інжынернага вучылішча, з 1955 года — начальнік вылічальнага цэнтра № 3 Міністэрства абароны СССР, з 1960 года — начальнік Навукова-даследчага інстытута касмічнай тэхнікі (затым — начальнік 30-га Цэнтральнага НДІ авіяцыйнай і касмічнай тэхнікі). У 1969 годзе звольнены ў адстаўку^[2].

Працягваў працаваць начальнікам аддзела баявой жывучасці самалётаў франтавой авіяцыі ў АКБ імя Паўла Сухога.

Памёр у Маскве ў 1980 годзе.

Зноскі

↑ Аверченко С. В. Техническо-эксплуатационная служба ВВС Красной армии в советско-финляндской войне 1939—1940 гг. // Военно-исторический журнал. — 2005. — № 7. — С.44-51.
↑ Аверченко С. В. Во главе эксплуатационно-технической службы Военно-воздушных сил РККА в 1921—1941 гг. // Военно-исторический журнал. — 2008. — № 8. — С.60-64.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Генерал-лейтенант Иоффе Зелик Аронович (1903—1980).

[1] Аверченко С. В. Техническо-эксплуатационная служба ВВС Красной армии в советско-финляндской войне 1939—1940 гг. // Военно-исторический журнал. — 2005. — № 7. — С.44-51.

[2] Аверченко С. В. Во главе эксплуатационно-технической службы Военно-воздушных сил РККА в 1921—1941 гг. // Военно-исторический журнал. — 2008. — № 8. — С.60-64.

[1]

[2]