Зульфікар (танк)
| Зульфікар | |
|---|---|
 | |
| Класіфікацыя | Асноўны баявы танк |
| Краіна |
 Іран |
| Баявая маса, т | 36,0[1] |
| Гісторыя | |
| Гады вытворчасці | 1996 — цяперашні час |
| Гады эксплуатацыі | 1997 —цяперашні час |
| Колькасць выпушчаных, шт. | больш за 100 |
| Мадыфікацыі |
Зульфікар I Зульфікар II Зульфікар III |
| Габарыты | |
| Даўжыня, мм | 7000 |
| Шырыня, мм | 3600 |
| Вышыня, мм | 2500 |
| Браніраванне | |
| Тып брані | кампазітная |
| Узбраенне | |
| Калібр і марка гарматы | 125-мм 2А46 |
| Тып гарматы | гладкаствольная |
| Кулямёты |
1 × 12,7-мм MGD, 1 × 7,62-мм MG3 |
| Рухомасць | |
| Тып рухавіка | дызельны |
| Хуткасць па шашы, км/г | 70 |
| Запас ходу, км | 450 |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Зульфікар — іранскі асноўны баявы танк другога пакалення, распрацаваны пад кіраўніцтвам брыгаднага генерала Мір-Юнуса Масум-Задэ, намесніка камандуючага сухапутнымі войскамі па навуцы і даследаваннях.
Стварэнне
[правіць | правіць зыходнік]Мэтай распрацоўкі і далейшай вытворчасці з’яўлялася забеспячэнне незалежнасці нацыянальных узброеных сіл ад паставак імпартнай бранятэхнікі. Танк названы ў гонар легендарнага меча праведнага халіфа Алі ібн Абу Таліба[2].
Прататып танка быў створаны ў 1993 годзе. Шэсць перадсерыйны узораў танка былі выпрабаваныя ў 1997 годзе.
Дакладных даных аб колькасці вырабленых танкаў няма. Крыніцы называюць лічбы ад 100 да 150 танкаў Зульфікар-1. Новыя Зульфікар-3 знаходзяцца ў стадыі распрацоўкі і выпрабаванняў і існуе да 10 прататыпаў.
Апісанне
[правіць | правіць зыходнік]Зульфікар мае зварную вежу іранскай распрацоўкі. Лічыцца, што ён распрацаваны галоўным чынам на аснове кампанентаў ад савецкага Т-72С, а таксама амерыканскіх танкаў М48 і М60. Падвеска распрацавана на аснове падвескі ад апошніх[2].
Трансмісія гэтак жа з’яўляецца лакалізаванай версіяй SPAT1200, якая ўстанаўліваецца на M60. Як паведамляецца, Зульфікар-1 мае вагу 36 тон і абсталёўваецца дызельным рухавіком магутнасцю 780 к.с.
Экіпаж Зульфікар складаецца з трох чалавек. Аўтамат зараджання таксама лічыцца запазычаным ад Т-72, вытворчасць ажыццяўляецца ў Іране. На танк усталёўваецца 125-мм гладкаствольная гармата 2А46, успадкаваная ад Т-72. Дапаможнае ўзбраенне складаецца з 7,62-мм і 12,7-мм кулямётаў.
Вытворчасць
[правіць | правіць зыходнік]У красавіку 1997 года дзейны камандуючы сухапутнымі войскамі іранскай арміі, брыгадны генерал Махамад-Рэза Кара Ашціані абвясціў аб пачатку масавага вытворчасці танкаў Зульфікар, якое пачата ў 1996 годзе і ўсё яшчэ працягваецца. Ён заявіў, што выраблена 520 розных частак танкаў, 600 частак артылерыйскіх гармат, выраблены рамонт 500 танкаў і бронемашын.
У канцы ліпеня 1997 года прэзідэнт Хашэмі Рафсанджані афіцыйна адкрыў новую вытворчую лінію асноўных баявых танкаў Зульфікар айчыннай зборкі і гусенічных бронетранспарцёр Boragh. Выпуск танкаў наладжаны на вытворчым комплексе Shahid Kolah Dooz, які выпускае ліцэнзійную копію баявых машын пяхоты БМП-2.
Мадыфікацыі
[правіць | правіць зыходнік]- Зульфікар I — першы прататып быў паказаны ў 1994 годзе. Танк спалучае ў сабе канструктарскія рашэнні і камплектавалыя ад амерыканскага M60 і савецкага Т-72. Лічыцца, што 125-мм гладкаствольная гармата і аўтамат зараджання запазычаныя ад Т-72, у той час як хадавая частка — ад M60. Было выпушчана не менш за 100 адзінак[2].
- Зульфікар II — абсталяваны мадэрнізаваным рухавіком і хадавой часткай. Быў пабудаваны толькі адзін прататып[3][4].
- Зульфікар III — апошняя мадыфікацыя. Адрозніваецца ад папярэднікаў новай хадавой часткай, вежай і лазерным далямерам.
Зноскі
- ↑ Iran Displays New Generation of Zolfaqar Tanks in Thursday Parades
- ↑ а б в Famille Zulfiqar (фр.)
- ↑ Zulfiqar, Iran
- ↑ Zulfiqar 1(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 16 снежня 2009. Праверана 9 верасня 2018.
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]- «Зульфикар» — основной боевой танк Ирана. — Военное оружие и армии Мира
.svg){kind=small}
