Зульфікар (танк)

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Зульфікар
Класіфікацыя Асноўны баявы танк
Краіна  Іран
Баявая маса, т 36,0[1]
Гісторыя
Гады вытворчасці 1996 — цяперашні час
Гады эксплуатацыі 1997 —цяперашні час
Колькасць выпушчаных, шт. больш за 100
Мадыфікацыі Зульфікар I
Зульфікар II
Зульфікар III
Габарыты
Даўжыня, мм 7000
Шырыня, мм 3600
Вышыня, мм 2500
Браніраванне
Тып брані кампазітная
Узбраенне
Калібр і марка гарматы 125-мм 2А46
Тып гарматы гладкаствольная
Кулямёты

1 × 12,7-мм MGD,

1 × 7,62-мм MG3
Рухомасць
Тып рухавіка дызельны
Хуткасць па шашы, км/г 70
Запас ходу, км 450
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Зульфікар — іранскі асноўны баявы танк другога пакалення, распрацаваны пад кіраўніцтвам брыгаднага генерала Мір-Юнуса Масум-Задэ, намесніка камандуючага сухапутнымі войскамі па навуцы і даследаваннях.

Дакладных даных аб колькасці вырабленых танкаў няма. Крыніцы называюць лічбы ад 100 да 150 танкаў Зульфікар-1. Новыя Зульфікар-3 знаходзяцца ў стадыі распрацоўкі і выпрабаванняў і існуе да 10 прататыпаў.

Стварэнне[правіць | правіць зыходнік]

Мэтай распрацоўкі і далейшай вытворчасці з’яўлялася забеспячэнне незалежнасці нацыянальных узброеных сіл ад паставак імпартнай бронетэхнікі. Танк названы ў гонар легендарнага меча праведнага халіфа Алі ібн Абу Таліба[2].

Прататып танка быў створаны ў 1993 годзе. Шэсць перадсерыйны узораў танка былі выпрабаваныя ў 1997 годзе.

Апісанне[правіць | правіць зыходнік]

Зульфікар мае зварную вежу іранскай распрацоўкі. Лічыцца, што іранскі асноўнай баявы танк Зульфікар распрацаваны галоўным чынам на аснове кампанентаў ад савецкага Т-72С, а таксама амерыканскіх танкаў М48 і М60. Падвеска распрацавана на аснове падвескі ад танкаў М48 і M60[2].

Трансмісія гэтак жа з’яўляецца лакалізаванай версіяй SPAT1200 ,якая ўстанаўліваецца на M60. Як паведамляецца, Зульфікар-1 мае вагу 36 тон і абсталёўваецца дызельным рухавіком магутнасцю 780 л.з.

Экіпаж Зульфікар складаецца з трох чалавек. Аўтамат зараджання таксама лічыцца запазычаным ад Т-72, ​​вытворчасць ажыццяўляецца ў Іране. На танк усталёўваецца 125-мм гладкаствольная гармата 2А46, успадкаваная ад Т-72. Дапаможнае ўзбраенне складаецца з 7,62-мм і 12,7-мм кулямётаў.

Вытворца[правіць | правіць зыходнік]

У красавіку 1997 года дзейны камандуючы сухапутнымі войскамі іранскай арміі, брыгадны генерал Махамад-Рэза Кара Ашціані абвясціў аб пачатку масавага вытворчасці танкаў Зульфікар, якое пачата ў 1996 годзе і ўсё яшчэ працягваецца. Ён заявіў, што выраблена 520 розных частак танкаў, 600 частак артылерыйскіх гармат, выраблены рамонт 500 танкаў і бронемашын.

У канцы ліпеня 1997 года прэзідэнт Хашэмі Рафсанджані афіцыйна адкрыў новую вытворчую лінію асноўных баявых танкаў Зульфікар айчыннай зборкі і гусенічных бронетранспарцёр Boragh. Выпуск танкаў наладжаны на вытворчым комплексе Shahid Kolah Dooz, які выпускае ліцэнзійную копію баявых машын пяхоты БМП-2.

Мадыфікацыі[правіць | правіць зыходнік]

  • Зульфікар I — першы прататып быў паказаны ў 1994 годзе. Танк спалучае ў сабе канструктарскія рашэнні і камплектавалыя ад амерыканскага M60 і савецкага Т-72. Лічыцца, што 125-мм гладкаствольная гармата і аўтамат зараджання запазычаныя ад Т-72, ​​у той час як хадавая частка — ад M60. Было выпушчана не менш за 100 адзінак[2].
  • Зульфікар II — абсталяваны мадэрнізаваным рухавіком і хадавой часткай. Быў пабудаваны толькі адзін прататып[3][4].
  • Зульфікар III — апошняя мадыфікацыя. Адрозніваецца ад папярэднікаў новай хадавой часткай, вежай і лазерным далямерам.

Зноскі

  1. ↑ Iran Displays New Generation of Zolfaqar Tanks in Thursday Parades
  2. ↑ а б в Famille Zulfiqar (фр.)
  3. ↑ Zulfiqar, Iran
  4. ↑ Zulfiqar 1

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Зульфікар_(танк)&oldid=4557433"