Каналета
| Каналета | |
|---|---|
 | |
| Імя пры нараджэнні | Giovanni Antonio Canal |
| Дата нараджэння | 18 кастрычніка 1697[1][2] ці 7 кастрычніка 1697[3] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 19 красавіка 1768[6][7][…] (70 гадоў) |
| Месца смерці | |
| Грамадзянства |
 Італія |
| Бацька | Bernardo Canal[d] |
| Род дзейнасці | мастак, майстар афорту, графік, архітэктурны чарцёжнік |
| Жанр | ведута |
| Мастацкі кірунак | барока |
| Заступнікі | Joseph Smith[d] |
| Уплыў | Bernardo Canal[d] |
| Уплыў на | Уільяма Марлоу |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Джава́ні Анто́ніа Кана́ль (італ.: Giovanni Antonio Canal), вядомы таксама пад імем Каналета (італ.: Canaletto; 7 кастрычніка 1697, Венецыя — 20 красавіка 1768, Венецыя) — італьянскі мастак, глава венецыянскай школы ведутыстаў, майстар гарадскіх пейзажаў у стылі барока. Мянушку Каналета акрамя Антоніа Каналя насіў і яго пляменнік, Бернарда Белота, таксама знакаміты пейзажыст.
Біяграфія і творчасць[правіць | правіць зыходнік]
Антоніа Каналь нарадзіўся 7 кастрычніка 1697 года ў Венецыі. Вучыўся жывапісу ў свайго бацькі Бернарда Каналя, тэатральнага мастака, дапамагаў яму афармляць спектаклі ў тэатрах Венецыі.
У 1719 годзе наведаў Рым, дзе пазнаёміўся з творчасцю знакамітага ведутыста Джавані Паола Паніні. Пасля гэтага пачаў пісаць свае знакамітыя краявіды Венецыі. Першым вядомым даследчыкам працай Каналя з аўтарскім подпісам з'яўляецца «Архітэктурнае капрыча» (1723). У адрозненне ад большасці мастакоў таго часу Каналета на раннім этапе сваёй творчасці пісаў свае краявіды (ведуты) адразу з натуры, не робячы папярэдніх накідаў і эскізаў. Пасля стаў пісаць у студыі, карыстаючыся камерай-абскурай. Пейзажы таго перыяду адрозніваюцца дэталёва дакладным адлюстраваннем гарадскога краявіду[8]
Вялікая колькасць прац Каналета былі з поспехам прададзены англічанам, якія прыязджалі ў Венецыю для навучання. Шматлікія існуючыя і ўяўныя ведуты Каналета стваркае па заказе англійскіх калекцыянераў, напрыклад серыю гарадскіх краявідаў для лорда Бедфарда ў 1730—1731 гадах. У 1740 годзе гэта крыніца прыбытку знік: пачалася вайна за аўстрыйскую спадчыну, і брытанцы сталі радзей прыязджаць на кантынент.
У 1746 годзе Каналета едзе ў Лондан, каб быць бліжэй да каналаў збыту сваіх карцін. На працягу дзевяці гадоў ён жыве ў Англіі, піша віды мясцовых палацаў і дамоў. У гэты перыяд у яго творчасці з'яўляецца другаснасць, тэхніка перастае падабацца заказчыкам. У 1755 годзе мастак вяртаецца ў Венецыю.
У 1763 годзе яго абіраюць у Венецыянскую акадэмію мастацтваў.
Каналета памёр 19 красавіка 1768 года ў роднай Венецыі.
Палотны[правіць | правіць зыходнік]
- «Капрыча з руінамі», 1720-21, Фонд Дж. Чыні, Венецыя;
- «Прыём французскага пасла ў Венецыі», 1724 г., Эрмітаж, Санкт-Пецярбург;
- «Від Лондана», 1746 г., прыватны збор, Лондан;
- «Аўтапартрэт», 1746 г., прыватны збор, Англія;
- «Палацца Грымані», 1756 г., Лонданская Нацыянальная галерэя;
- «Свята заручын венецыянскага дожа з Адрыятычным морам», каля 1763-64, ДММІ, Масква.
Зноскі
- ↑ Bell A. Encyclopædia Britannica — Encyclopædia Britannica, Inc., 1768.
- ↑ Canaletto // Proleksis enciklopedija, Opća i nacionalna enciklopedija — 2009.
- ↑ The Fine Art Archive — 2003. Праверана 1 красавіка 2021.
- ↑ а б http://www.getty.edu/vow/ULANFullDisplay?find=Giovanni+Antonio+Canaletto&role=&nation=&prev_page=1&subjectid=500115269
- ↑ а б https://rkd.nl/explore/artists/121243
- ↑ RKDartists Праверана 23 жніўня 2017.
- ↑ Canaletto // Internet Speculative Fiction Database — 1995. Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Энциклопедия Мировое Искусство. М., «ОЛМА-ПРЕСС», 2002.
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Каналета
Тэматычныя сайты | ||||
|---|---|---|---|---|
| Слоўнікі і энцыклапедыі | ||||
| Генеалогія і некрапалістыка | ||||
| ||||
