Канстытуцыя Ліхтэнштэйна
Канстытуцыя Ліхтэнштэйна распрацавана канстытуцыйнай камісіяй са згоды князя, набыла моц 5 кастрычніка 1921 года. Канстытуцыя была прынята пасля першай сусветнай вайны падчас дэмакратычных пераўтварэнняў, з прычыны чаго былі ўведзены прамыя парламенцкія выбары і пашыраны правы грамадзян. За 88 гадоў Канстытуцыя Ліхтэнштэйна шмат разоў змянялася і дапаўнялася, але ўсе гэтыя папраўкі кардынальна не змянялі яе зместу[1].
Канстытуцыя складаецца з 9 глаў. Акрамя таго, да тэксту Канстытуцыі прыкладаюцца два лісты Князя Іагана II, адрасаваныя кіраўніку ўрада і прынцу Карлу, пляменніку Князя[2].
Змест[2]
[правіць | правіць зыходнік]- Глава I. Княства
- Глава II. Князь
- Глава III. Абавязкі дзяржавы
- Глава IV. Асноўныя правы і абавязкі грамадзян
- Глава V. Ландтаг
- Глава VI. Дзяржаўны камітэт
- Глава VII. Органы
- Урад
- Дзяржаўны школьны савет
- Арганізацыя Адміністрацыйнай юстыцыі
- Выкананне правасуддзя
- Вышэйшы дзяржаўны трыбунал
- Агульныя становішчы
- Глава VIII. Абшчыны
- Глава IX. Канстытуцыйныя гарантыі
Зноскі
- ↑ Ъ - Конституции мира. Архівавана з першакрыніцы 9 красавіка 2012. Праверана 27 кастрычніка 2009.
- ↑ а б Канстытуцыя Ліхтэнштэйна на www.constitution.garant.ru(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 30 чэрвеня 2004. Праверана 27 кастрычніка 2009.
