Красавіцкае паўстанне (1876)

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Красавіцкае паўстанне

Дата 20 красавіка14 мая 1876
Месца Балканскі паўвостраў
Вынік Перамога Асманскай імперыі
Праціўнікі
Балгарскае апалчэнне Асманская імперыя Асманская імперыя
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Красавіцкае паўстанне — нацыянальна-вызваленчае паўстанне ў Балгарыі 18 красавіка23 мая 1876. Падрыхтоўвалася Балгарскім рэвалюцыйным цэнтральным камітэтам, якія знаходзіліся ў Джурджу (Румынія), і рэвалюцыйнымі камітэтамі ў Балгарыі. Пачалося раней вызначанага (на 1 мая 1876) часу, з прычыны небяспекі арышту кіраўнікоў, якая ўзнікла з-за здрады. Было задушана турэцкімі ўладамі з вялікай колькасцю ахвяр сярод мірнага насельніцтва.

Апісанне[правіць | правіць зыходнік]

Найбольшы размах паўстанне атрымала ў паўднёвай Балгарыі, дзе галоўнымі цэнтрамі паўстання, на чале якога стаялі Тодар Каблешкоў, Георгій Бенкоўскі і інш., былі гарады Панагюрыштэ, Копрыўштыца, сёлы Батак, Перуштыца. Аднак дрэнна ўзброеныя атрады паўстанцаў былі разгромлены турэцкімі войскамі і башыбузукамі. У іншых частках краіны паўстанне звялося да разрозненых дзеянняў невялікіх атрадаў, якія таксама былі разгромлены. Апошняй падзеяй красавіцкага паўстання была высадка 17 мая каля в. Казладуй сфарміраванага ў Румыніі атрада Хрыста Боцева. Атрад дайшоў да горада Враца і каля яго быў знішчаны турэцкімі ўладамі.

Рухаючай сілай паўстання былі сяляне і рамеснікі, кіраўніцтва ж належала прадстаўнікам дробнай і сярэдняй буржуазіі і інтэлігенцыі. Нягледзячы на паражэнне, красавіцкае паўстанне пахіснула турэцкае феадальнае панаванне ў Балгарыі, а жорсткае прыгнечанне красавіцкага паўстання спрыяла абвастрэнню міжнароднага становішча і стала адной з прычын руска-турэцкай вайны 1877—1878, у выніку якой Балгарыя была вызвалена ад турэцкага панавання.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]