Лейпалінгіс

Лейпалінгіс
	Герб
Краіна	Літва
Павет	Алітускі
Самакіраванне	Друскінінкайскае
Сянюнія	Лейпалінгіская
Каардынаты	54°05′10″ пн. ш. 23°51′40″ у. д.HGЯO
Ранейшыя назвы	Лейпуны
Вышыня цэнтра	119 м
Насельніцтва	1 552 чал. (2011);
Часавы пояс	UTC+2, летам UTC+3
Паштовыя індэксы	LT-67027
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Лейпалінгіс^[1] (літ.: Leipalingis, традыцыйныя беларускія назвы — Лейпуны, Ляйпуны^[2]) — мястэчка ў Літве, за 12 км на паўночны захад ад Друскінінкая, на рацы Пасярэйцы. Уваходзіць у склад Друскінінкайскага самакіравання Алітускага павета, цэнтр Лейпалінгіскай сянюніі. Насельніцтва 1552 чал. (2011).

Назва[правіць | правіць зыходнік]

Тапонім Лейпуны, відаць, утварыўся ад яцвяжскай назвы дрэва ліпы — leipa.

Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

Вялікае Княства Літоўскае[правіць | правіць зыходнік]

Першы пісьмовы ўспамін пра Лейпуны датуецца 1504 годам. У гэты час вёска ўваходзіла ў склад Гарадзенскага павета Троцкага ваяводства.

У XVI стагоддзі Лейпуны знаходзіліся ў валоданні Сапегаў, якія пабудавалі тут царкву (пазней — касцёл). Пасля Сапегаў мястэчка перайшло да Масальскіх, у канцы XVIII стагоддзя — да Плятэраў.

Пад уладай Расійскай імперыі[правіць | правіць зыходнік]

У выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай у 1795 годзе Лейпуны апынуліся ў складзе Прусіі, у 1807 годзе згодна з Тыльзіцкім мірным дагаворам — у складзе Расійскай імперыі, у Сейненскім павеце Аўгустоўскай губерні.

У 1806—1826 гадах у Лейпунах збудавалі мураваны касцёл. У 1807 годзе тут пачала працаваць школа, у 1906 годзе — бібліятэка. На 1827 год у Лейпунах было 43 будынкі. У часы Першай сусветнай вайны ў 1915 годзе мястэчка занялі нямецкія войскі.