Махараджа

Махараджа або магараджа (санскр.: महाराज, Mahārāja ^IAST — вялікі цар) — тытул індыйскіх уладароў; вышэйшы з дасяжных індыйцам. У Пуранах і іншых індускіх помніках гэты тытул датычыць найперш уладара вялікага індыйскага царства, якое ахоплівала ў II ст. большую частку Індыі, Малаку, Суматру і суседнія астравы. У васальных дзяржавах Індыі тытул ужывалі некаторыя ўладары, якія прынялі яго самі або атрымалі ад брытанскага ўрада. Такімі былі магараджы Гваліёра, Індора, Траванкора, Візьянаграма і іншыя.