Мелані Грыфіт

Мелані Грыфіт
англ.: Melanie Griffith
Дата нараджэння	9 жніўня 1957(1957-08-09)[…] (66 гадоў)
Месца нараджэння	Манхэтэн, Нью-Ёрк, ЗША
Грамадзянства	ЗША
Бацька	Peter Griffith[d]
Маці	Tippi Hedren[d]
Муж	Антоніа Бандэрас, Дон Джонсан, Steven Bauer[d] і Дон Джонсан
Дзеці	Дакота Джонсан і Stella Banderas[d]
Адукацыя	Акцёрская студыя Стэлы Адлер[d] St. Cyril of Jerusalem Church and School[d] Прафесійная школа Галівуда[d]
Прафесія	акцёрка, кінаактрыса, блогер, тэлеактрыса, кінапрадзюсар, актрыса агучвання
Узнагароды	Прэмія «Залаты глобус» за найлепшую жаночую ролю — камедыя ці мюзікл[d] (1988) Golden Globe Ambassador[d] (1975) Прэмія Нацыянальнага грамадства кінакрытыкаў за найлепшую жаночую ролю другога плана[d] (1984) прэмія «Залатая маліна» за найгоршую жаночую ролю[d] (1992) Golden Raspberry Award for Worst Supporting Actress[d] (1996)
IMDb	ID 0000429
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Мелані Рычардс Грыфіт (англ.: Melanie Griffith; нар. 9 жніўня 1957) — амерыканская актрыса. Уладальніца прэміі «Залаты глобус», а таксама намінантка на «Оскар» і «Эмі».

Біяграфія

Першай роляй Мелані быў рэкламны ролік, у якім яна знялася ва ўзросце 9 месяцаў. Першая сур’ёзная роля ў фільме Артура Пена «Начныя хады» (1975).

З-за наркотыкаў кар’ера Грыфіт перарвалася амаль на дзесяць гадоў. Яе вяртанне пачалося дзякуючы фільму Браяна Дэ Пальмы «Двайнік цела». Гэты фільм прывёў яе да зорнай ролі ў фільме «Дзікая штучка». Наступным крокам да ўсеагульнага прызнання стаў фільм «Дзелавая дзяўчына». За гэтую ролю яна атрымала «Залаты глобус» як лепшая камедыйная актрыса і была намінаваная на прэмію «Оскар». Яшчэ адзін фільм, «Двое — гэта занадта» (1995) адыграў важную ролю ў яе асабістым жыцці: на здымках яна пазнаёмілася з Антоніа Бандэрасам, за якога пасля выйшла замуж.

Здымаецца Грыфіт і ў тэлевізійных праектах. У 1999 годзе кампанія кабельнага тэлебачання HBO запрасіла яе на ролю ў тэлефільме «Праект 281».

У 2003 годзе Грыфіт вырашыла паспрабаваць сябе ў новай якасці. Яна дэбютавала ў мюзікле «Чыкага» ў ролі Роксі. Цікава, што ў гэты ж момант Антоніа Бандэрас граў у іншым мюзікле — «Дзевяць», прычым яго тэатр знаходзіўся літаральна праз дарогу.