Мікалай Міхайлавіч Бераснеў

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Мікалай Міхайлавіч Бераснеў
Дата нараджэння 1867
Месца нараджэння
Дата смерці 1910
Месца смерці
Род дзейнасці батанік, выкладчык універсітэта, бактэрыёлаг, альголаг
Навуковая ступень доктар медыцыны[d]
Альма-матар
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Мікалай Міхайлавіч Бераснеў (1867, Гродна — 1910, Масква) — бактэрыёлаг, доктар біялагічных навук, загадчык супрацьчумнай лабараторыі на тэрыторыі форта «Аляксандр I» (1904—1908), дырэктар бактэрыялагічнага інстытута Маскоўскага ўніверсітэта (1908—1910).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Скончыў Слуцкую мужчынскую гімназію (1886). Вучыўся на медыцынскім факультэце Маскоўскага ўніверсітэта (1887—1891). Вывучаў бактэрыялогію пад кіраўніцтвам прафесара Г. Н. Габрычэўскага, якому шмат дапамагаў у стварэнні Маскоўскага бактэрыялагічнага інстытута (1895).

Абараніў доктарскую дысертацыю «Актынамікоз і яго ўзбуджальнікі»(1897). Пасля абароны быў прыват-дацэнтам Маскоўскага ўніверсітэта. Памочнік дырэктара маскоўскага бактэрыялагічнага інстытута (1895—1904). Прыняў удзел у шэрагу навуковых экспедыцый па вывучэнні чумы ў Індыі і Батумі, малярыі ў Італіі і ў Расіі. Працаваў у Бамбеі па ліквідацыі эпідэміі чумы (1900—1901).

У 1904 годзе стаў загадчыкам супрацьчумнай лабараторыі на форце «Аляксандр I» у Кранштаце, створанай на базе імператарскага Інстытута эксперыментальнай медыцыны. Бактэрыялагічная лабараторыя на форце «Аляксандр I» вырабляла супрацьчумную сываратку. Супрацоўнікі лабараторыі акрамя навуковай працы праводзілі курсы для ўрачоў з перыферыі па вывучэнні бактэрыялогіі чумы. Супрацоўнікі форта «Аляксандр I» займаліся таксама пытаннямі паходжання, цячэння і лячэння лёгачнай формы хваробы.

Бераснеў займаў пасаду дырэктара Маскоўскага бактэрыялагічнай інстытута (з 1908), з’яўляўся старшынёй аддзялення бактэрыялогіі Таварыства аматараў прыродазнаўства, антрапалогіі і этнаграфіі (з 1908), членам Пірагоўскага таварыства[1].

Навуковая дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]

Берасневым былі вывучаны розныя формы ўзбуджальніка чумы і асаблівасці распаўсюджвання гэтага захворвання. Ён высветліў цыкл развіцця паразіта малярыі ў целе камара і прапанаваў мадыфікацыю спосабу Раманоўскага для афарбоўкі ўзбуджальніка. Быў адным з першых, хто ўжыў хімізацыю для знішчэння лічынак малярыйных камароў; шмат разоў выязджаў у раёны эпідэмій чумы і малярыі для іх вывучэння і арганізацыі барацьбы з гэтымі захворваннямі.

Напісаў шэраг навуковых прац па бактэрыялогіі дыфтэрыі, халеры, чумы і малярыі.

Зноскі