Міхаіл Паўлавіч Шышкін

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Шышкін.
Міхаіл Паўлавіч Шышкін
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння 18 студзеня 1961(1961-01-18)[1][2] (63 гады)
Месца нараджэння
Грамадзянства
Альма-матар
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці пісьменнік, празаік
Жанр проза, раман, апавяданне і аповесць[d]
Мова твораў руская і нямецкая
Прэміі
Подпіс Выява аўтографа
schischkin.net (ням.)
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Міхаіл Паўлавіч Шышкін (руск.: Михаи́л Па́влович Ши́шкин; 18 студзеня 1961, Масква) — рускі пісьменнік.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся 18 студзеня 1961 года ў Маскве у сям’і рускага марака-падводніка, удзельніка Вялікай Айчыннай вайны і настаўніцы-ўкраінкі. Дзед па бацьку ў 1930 годзе быў аб’яўлены падкулачнікам, у выніку раскулачвання рэпрэсаваны і загінуў на будаўніцтве БАМа, бабуля Любоў Шышкіна (памерла ў 1993 годзе) бегла з вёскі з двума дзецьмі і ўладкавалася прыбіральшчыцай пад Масквой.

Вучыўся ў школе № 59 Масквы, дзе дырэктарам працавала яго мама, Ірына Георгіеўна.

Міхаіл Шышкін нейкі час працаваў дворнікам, ўкладваў асфальт. У 1982 годзе кончыў рамана-германскі факультэт Маскоўскага дзяржаўнага педагагічнага інстытута. Працаваў тры гады ў часопісе «Ровесник», пісаў пра мастацтва, перакладаў з нямецкай. Затым працаваў пяць гадоў школьным настаўнікам у фізіка-матэматычнай школе № 444 горада Масквы, дзе выкладаў нямецкую і англійскую мовы.

З нараджэння сына Канстанціна ў 1995 годзе пісьменнік пражываў ў Цюрыху (Швейцарыя).

Акрамя літаратурнай працы займаўся перакладамі, даваў урокі. У восеньскім семестры 2009 года выкладаў ва Універсітэце Вашынгтона і Лі (Вірджынія, ЗША).

У 2012—2013 гадах жыў у Берліне ў сувязі з атрыманнем стыпендыі ДААД.

У 2013 годзе адмовіўся прадстаўляць Расію на міжнародным кніжным кірмашы ЗША «BookExpo America 2013» па палітычных меркаваннях. Пісьменнік выклаў свой погляд на далучэнне Крыма да Расіі ў чатырох эсэ, апублікаваных у еўрапейскіх газетах.

Любіць класічную музыку, у якасці хобі гуляе ў снукер.

Сям’я[правіць | правіць зыходнік]

У цяперашні час знаходзіцца ў трэцім шлюбе. Міхаіл мае па сыну ад кожнага шлюба. Першыя два шлюбы працягваліся па сем гадоў. Першая жонка — Ірына з Расіі, другая — Франчэска Шцёклін з Швейцарыі, славистка па прафесіі, ёй прысвечаны раман «Узяцце Ізмаіла». Ад другой жонкі мае сына Канстанціна (1995 г.н.).

У 2011 годзе ажаніўся з Яўгеніяй Фролкавай, 4 жнiўня 2013 года ў іх нарадзіўся сын Ілля.

Грамадская пазіцыя[правіць | правіць зыходнік]

У пачатку чэрвеня 2018 года заклікаў дэмакратычныя краіны байкатаваць чэмпіянат свету па футболе ў Расіі. У інтэрв’ю швейцарскай газеце Tages-Anzeiger Шышкін адзначыў, што спорт у Расіі разумеецца як «працяг вайны». На Форуме рускай культуры ў Еўропе у 2018 годзе пісьменнік сказаў, што пасля 2014 года ён абвясціў сябе эмігрантам і ў Расію не ездзіць. У 2019 годзе падпісаў «Адкрыты ліст супраць палітычных рэпрэсій у Расеі»[5].

Творы[правіць | правіць зыходнік]

Раманы на рускай
  • Михаил Шишкин. Всех ожидает одна ночь (Записки Ларионова). — Вагриус, 2007. — 352 с. — 7000 экз. — ISBN 5-9697-0199-8.
  • Михаил Шишкин. Взятие Измаила. — Вагриус, 2001. — 400 с. — ISBN 5-264-00499-4.
  • Михаил Шишкин. Венерин волос. — Вагриус, 2007. — 480 с. — 5000 экз. — ISBN 978-5-9697-0351-3.
  • Михаил Шишкин. Письмовник. — М.: АСТ; Астрель, 2010. — 412 с. — 5000 экз. — ISBN 978-5-17-068355-0.
Аповесці на рускай
  • Михаил Шишкин. Слепой музыкант. — Вагриус, 2007. — 7000 экз. — ISBN 978-5-9697-0395-7.
  • Михаил Шишкин. Кампанила Святого Марка. — Сноб. — Сноб Медиа, 2011. — Т. 7.
  • Михаил Шишкин. Русская Швейцария (Путеводитель). — Вагриус, 1999. — ISBN 978-5969702905.
Апавяданні і эсэ на рускай
  • Михаил Шишкин. Урок каллиграфии. — «Знамя», 1993. — С. 124—133.
  • Урок швейцарского (1998)
  • Спасённый язык (2001)
  • Человек как объяснение цвета в любви (2004)
  • Вильгельм Телль как зеркало русских революций (2005)
  • Лодка, нацарапанная на стене (2008)
  • Вальзер и Томцак (2013)
  • Родина ждёт Вас! (2014)
  • Михаил Шишкин. Пальто с хлястиком. — Сноб. — Сноб Медиа, 2010.
  • Михаил Шишкин. Буква на снегу. — М.: АСТ, 2019. — ISBN 978-5-17-116180-4.
Творы на нямецкай
  • Мантри — Місалунга — Астапава: Па слядах Байрана і Талстога (2002)
  • Мёртвыя душы, жывыя насы: Увядзенне ў рускую гісторыю культуры (2019)
  • Свет або вайна: Расія і Захад (2019)

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

  • прэмія часопіса «Знамя» (1993),
  • прэмія кантона Цюрых (1999),
  • прэмія «Глобус» (1999),
  • прэмія «Рускі Букер» (2000) за раман «Узяцце Ізмаіла»,
  • прэмія за лепшую замежную кнігу года, Францыя (2005),
  • прэмія «Нацыянальны бэстсэлер» (2005),
  • прэмія «Вялікая кніга» (2006),
  • Grinzane Cavour Prize (2007),
  • Halpérine-Kaminski Prize for the Best Translation (2007),
  • ордэн часопіса «Знамя» (2010),
  • першая прэмія партала «Имхонет» у катэгорыі «Любімы пісьменнік» (2010),
  • міжнародная літаратурная прэмія берлінскага Дома культуры народаў свету (2011),
  • прэмія «Вялікая кніга» (2011).

Зноскі

  1. ↑ Михаил Шишкин // Internet Speculative Fiction Database — 1995. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. ↑ Michail Schischkin // Munzinger Personen Праверана 9 кастрычніка 2017.
  3. ↑ Deutsche Nationalbibliothek Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 10 снежня 2014.
  4. ↑ https://www.nzz.ch/das_ich_und_seine_geschichten-ld.1008832
  5. ↑ Открытое письмо против политических репрессий в России
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Міхаіл_Паўлавіч_Шышкін&oldid=4680782"