Міхаіл Уладзіміравіч Фішман

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Міхаіл Уладзіміравіч Фішман
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння 3 снежня 1972(1972-12-03) (51 год)
Месца нараджэння
Грамадзянства
Альма-матар
Месца працы
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці журналіст, рэдактар, тэлевядучы
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Міхаіл Уладзіміравіч Фішман (род. 3 снежня 1972 года, Масква) — расійскі журналіст і тэлевядучы. Вядучы аўтарскай праграмы «И так далее» на тэлеканале «Дождж» з 2012 года.

Галоўны рэдактар рускай версіі часопіса «Русский Newsweek  (руск.)»(2008—2010), анлайн-газеты «Cityboom» (2013—2014) і выдання The Moscow Times  (руск.) (2015—2017). Калумніст «Forbes» (2009—2011) і сайта Slon.ru  (руск.) (2013—2018), спецыяльны карэспандэнт групы WELT у Расіі і краінах СНД (2010—2011), публіцыст газеты «Ведомости  (руск.)» (2010—2012).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіліся ў Маскве, унук біяфізіка Міхаіла Валькенштэйна  (руск.), пляменнік кінарэжысёра Уладзіміра Аленикова  (руск.)[1][2].

У 1995 годзе скончыў філалагічны факультэт Маскоўскага дзяржаўнага ўніверсітэта імя Ламаносава.

Супрацоўнічаў з радыё «Эхо Москвы» і газетай «Коммерсантъ». Пазней супрацоўнічаў з такімі выданнямі, як «Итоги  (руск.)», «Русский телеграф», часопіс «Интернет». З 2000 года пісаў артыкулы для інтэрнэт-выдання «Газета.ru  (руск.)» (спыніў супрацоўніцтва з ім у 2008 годзе).

З 1998 года па 2003 год быў журналістам, аглядальнікам і рэдактарам інтэрнэт-выданняў «Полит.ру  (руск.)» і «Ежедневный журнал  (руск.)».

У 2004 годзе стаў палітычным аглядальнікам толькі што створанай рускамоўнай версіі часопіса «Newsweek». Затым стаў намеснікам яго шэф-рэдактара Аляксандра Гардзеева  (руск.). Пасля перапынку ў студзені — лістападзе 2006 года (калі Фішман быў спецыяльным карэспандэнтам Выдавецкага дома «Коммерсантъ  (руск.)»), зноў стаў працаваць у «Newsweek», з красавіка 2007 года стаў там рэдактарам аддзела палітыкі.

Прымаў удзел у акцыі «Марш нязгодных» вясной 2007 года.

У верасні 2008 года, пасля сыходу з пасады галоўнага рэдактара выдання Кірыла Вішняпольскага, Міхаіл Фішман стаў галоўным рэдактарам часопіса[3]. Займаў гэтую пасаду да кастрычніка 2010 года, калі ЗАТ « Аксель Шпрингер Раша» (даччыная кампанія нямецкага медыяхолдынга «Axel Springer AG») скасавала Ліцэнзійны дагавор з "Newsweek"і спыніла выпуск рускай версіі часопіса «па эканамічных прычынах». Апошні «Рускі Newsweek» пад нумарам 310 выйшаў 18 кастрычніка 2010 года.

15 і 22 сакавіка 2010 года на відэахостынгу YouTube з’явіліся ролікі, якія паказваюць, у прыватнасці, чалавека, падобнага на Фішмана. У першым роліку ён разам з Ільёй Яшыным  (руск.) і Дзмітрыем Арэшкіным  (руск.) нібыта спрабаваў даць хабар супрацоўнікам ДІБДР[4], а ў другім ужываў наркотыкі ў асяроддзі двух напаўголых дзяўчат. 24 сакавіка 2010 года за Фішмана заступіліся вядучыя расійскія СМІ і Саюз журналістаў Масквы. Сам журналіст заявіў, што гэта было часткай «спецаперацыі», заказчыкі якой ставілі мэтай змяніць рэдакцыйную палітыку часопіса «Русский Newsweek  (руск.)»[5].

Фішман у студзені 2018 года

У 2013 годзе стаў галоўным рэдактарам гарадской онлайн-газеты пра Маскву — Cityboom[6]. Праект Cityboom зачыніўся ў ліпені 2014 года[7].

З восені 2015 па чэрвень 2017 года Фішман займаў пасаду галоўнага рэдактара англамоўнага выдання The Moscow Times  (руск.)[8].

У 2015—2017 гадах прадстаўляў тэлеканал «Дождж» у штогоднай праграме «Размова з Дзмітрыем Мядзведзевым  (руск.)»[9][10]. Вядучы штотыднёвай аўтарскай пятнічнай праграмы «И так далее с Михаилом Фишманом» на тым жа канале з 13 мая 2012 года.

Пасля ўварвання Расіі на Украіну, блакіроўкі сайта «Дажджу» і прыпынення вяшчання, у сакавіку 2022 года, як і большасць журналістаў тэлеканала, з’ехаў з Расіі. З красавіка 2022 года выпускаў праграму «Итоги недели с Михаилом Фишманом» на YouTube пасля аднаўлення вяшчання канала з Латвіі ў ліпені 2022 года — на «Дажджы».

9 снежня 2022 года Мінюстам РФ унесены ў Адзіны рэестр замежных агентаў[11].

Асабістае жыццё[правіць | правіць зыходнік]

Быў жанаты. Ёсць двое дзяцей ад першага шлюбу.

Сур’ёзна захапляецца вялікім тэнісам, прымае ўдзел у аматарскіх і змешаных турнірах. Займаўся некаторы час у дзяцінстве ў юнацкай секцыі, аднак захапіўся спортам ужо будучы дарослым.

Узнагароды і прэміі[правіць | правіць зыходнік]

Кнігі[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. Семья Волькенштейн. Архівавана з першакрыніцы 31 снежня 2013. Праверана 29 снежня 2013.
  2. Дружественный бутик
  3. Михаил Фишман — рулевой «Русского Newsweek» (3 сентября 2008)(недаступная спасылка)
  4. Ролик «Орешкин, Яшин, Фишман — коррупционеры». Архівавана з першакрыніцы 3 чэрвеня 2017. Праверана 1 кастрычніка 2017.
  5. Михаил Фишман на сайте Lenta.ru. Архівавана з першакрыніцы 5 мая 2012. Праверана 13 ліпеня 2012.
  6. Анастасия Голицына. Платформа Ноготкова. Ведомости (25 сакавіка 2014). Архівавана з першакрыніцы 3 лютага 2017. Праверана 1 лютага 2017.
  7. «Убийца» «Большого города» Cityboom закрывается, не начав толком работать. Roem.ru (18 ліпеня 2014). Архівавана з першакрыніцы 3 студзеня 2018. Праверана 1 лютага 2017.
  8. Новым главным редактором The Moscow Times станет Михаил Фишман. РБК (5 лістапада 2015). Архівавана з першакрыніцы 2 лютага 2017. Праверана 1 лютага 2017.
  9. «Разговор с Дмитрием Медведевым». Интервью пяти телеканалам. Официальный сайт Правительства Российской Федерации (9 снежня 2015). — Новости. Архівавана з першакрыніцы 18 снежня 2016. Праверана 15 снежня 2016.
  10. «Разговор с Дмитрием Медведевым». Интервью пяти телеканалам. Официальный сайт Правительства Российской Федерации (15 снежня 2016). — Новости. Архівавана з першакрыніцы 16 снежня 2016. Праверана 15 снежня 2016.
  11. Минюст признал The Bell иностранным агентом (руск.). The Bell (26 красавіка 1989). Архівавана з першакрыніцы 13 снежня 2022. Праверана 13 снежня 2022.
  12. Кто стоит за Пригожиным. Диверсия под Белгородом: что это было. Бахмут: что дальше — Редколлегия (руск.) (31 мая 2023). Архівавана з першакрыніцы 28 чэрвеня 2023. Праверана 28 чэрвеня 2023.