Оберфельдфебель

Оберфельдфебель (ням.: Oberfeldwebel OFW або OF) — воінскае званне унтэр-афіцэра з партупеяй ва ўзброеных сілах Германіі (рэйхсвер, вермахт, бундэсвер).

Званне оберфельдфебеля знаходзіцца па старшынстве паміж воінскімі званнямі фельдфебеля і гаўптфельдфебеля.

Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

Воінскае званне оберфельдфебель было ўпершыню ўведзена ў нямецкім Рэйхсверы ў 1920 годзе, а на пасады, прадугледжаныя гэтым званнем, былі прызначаны найбольш падрыхтаваныя і заслужаныя унтэр-афіцэры былой кайзераўскай арміі з баявым вопытам. У часы фашысцкай Германіі званне захавалася, у кавалерыі, артылерыі і супрацьпаветранай абароне яго называлі обер-вахмістр. У Вафен-СС гэты тытул з 1938 па 1945 год адпавядаў званню гаўптшарфюрар.

Званне оберфельдфебеля заставалася і пасля заканчэння Другой сусветнай вайны ў арміях Заходняй Германіі і Нацыянальнай народнай арміі ГДР (з 1956 па 1990).

Знакі адрознення оберфельдфебеля