Падаткаабкладанне ў Беларусі

Падаткаабкладанне ў Беларусі — гэта сукупнасць падаткаў, збораў, пошлін і іншых плацяжоў, якія бяруцца ва ўстаноўленым парадку з плацельшчыкаў — юрыдычных і фізічных асоб на тэрыторыі Рэспублікі Беларусь.

Гісторыя

Падаткаабкладанне на тэрыторыі сучаснай Беларусі вядома з глыбокай старажытнасці, калі яно існавала ў форме даніны, павіннасцей і іншых пабораў. Узнікненне падаткаабкладання звязана з неабходнасцю ўтрымання дзяржавы. У часы Вялікага Княства Літоўскага падаткаабкладанне выступала ў якасці ўстаноўленых плацяжоў на карысць дзяржавы, феадалаў і царквы.

У часы Расійскай імперыі, а потым СССР падаткі вызначаліся і спаганяліся ў адпаведнасці з дзеючым заканадаўствам.

У 1992 годзе ў Беларусі была зацверджана новая падатковая сістэма.

З 1 студзеня 2019 года ўступіў у сілу абноўлены Падатковы кодэкс Рэспублікі Беларусь.

Падаткі

Галоўным суб’ектам падаткаабкладання з’яўляецца дзяржава, а яе асновай — адносіны паміж дзяржавай і гаспадарчымі суб’ектамі.

Падаткі, як і аб’ектаў абкладання, шмат, яны гарантуюць прыкладна роўныя ўмовы ўсім суб’ектам, незалежна ад формы ўласнасці. Юрыдычныя асобы абавязаны плаціць ускосныя і адначасовыя грашовыя падаткі. Усе сумы падаткаў і збораў залічваюцца ў бюджэт краіны. Падаткі ўстанаўліваюцца штогод пры зацвярджэнні бюджэту.

Літаратура

• М. Е. Заяц. Падаткі // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 11: Мугір — Паліклініка / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2000. — Т. 11. — С. 487. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0188-5 (т. 11).