Пекарыевыя

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Пекарыевыя
PecariTajacu.jpg
Ашыйнікавы пекары (Pecari tajacu)
Навуковая класіфікацыя
Міжнародная навуковая назва

Tayassuidae (Palmer, 1897)

Даччыныя таксоны
Wikispecies-logo.svg
Сістэматыка
на Віківідах
Commons-logo.svg
Выявы
на Вікісховішчы
ITIS  180723
NCBI  9827
EOL  7680
FW  42420

Пекарыевыя (Tayassuidae) — сямейства няжвачных парнакапытных млекакормячых. Раней залічваліся да сямейства свінняў.

Паходжанне[правіць | правіць зыходнік]

Пекары яшчэ ў эацэне, 50 мільёнаў гадоў таму, аддзяліліся ад свінняў і з ніжняга алігацэна незалежна развіваліся ў Новым Свеце. У Паўднёвую Амерыку перабраліся толькі 9 мільёнаў гадоў таму, калі сфармаваўся Панамскі перашыек. У Еўропе і Азіі пекары таксама вадзіліся, але зніклі ў ніжнім пліяцэне.

Апісанне[правіць | правіць зыходнік]

Даўжыня да 115 см, вышыня ў карку да 57 см, маса да 50 кг. Афарбоўка шэра-карычневая. Па знешнім выглядзе падобны да дзікоў, але больш лёгкага целаскладу. Ногі тонкія, на пярэдніх 4, на задніх 3 пальцы. На крыжы ёсць залоза тыпу мускуснай.

Распаўсюджанне[правіць | правіць зыходнік]

Падзяляюцца на 2 роды, адрозніваюцца 3 віды: ашыйнікавы пекары (Pecari tajacu), белабароды пекары (Tayassu pecari) і чакскі пекары (Catagonus wagneri). Пашыраны ў Амерыцы. Жывуць у разнастайных ландшафтах, ад засушлівых месцаў да вільготных трапічных лясоў. Трымаюцца групамі да 100 галоў і больш.

Асаблівасці біялогіі[правіць | правіць зыходнік]

Усёедныя.

Палігамы. Нараджаюць 1—2 (зрэдку да 4) дзіцяняці.

Выкарыстанне чалавекам[правіць | правіць зыходнік]

Аб'ект палявання.

Ахова[правіць | правіць зыходнік]

Чакскі пекары занесены ў Чырвоную кнігу МСАП

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Самусенка Э. Пекарыевыя // БЭ ў 18 т. Т. 12. Мн., 2001.