Пётр Мікалаевіч Лебедзеў

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Пётр Мікалаевіч Лебедзеў
Дата нараджэння 24 лютага (8 сакавіка) 1866[1]
Месца нараджэння
Дата смерці 1 сакавіка 1912(1912-03-01) (46 гадоў)
Месца смерці
Месца пахавання
Грамадзянства
Род дзейнасці фізік, выкладчык універсітэта
Навуковая сфера фізіка[7]
Месца працы
Навуковая ступень доктар філасофіі[1] (1891), доктар фізіка-матэматычных навук[1] (1899) і доктар навук[d]
Альма-матар
Навуковы кіраўнік Аўгуст Кунт[d][1][8] і Alexander Stoletov[d][8]
Вядомыя вучні P. P. Lazarev[d], Vladimir Zernov[d] і Q55104446?
Лагатып Вікікрыніц Творы ў Вікікрыніцах
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Пётр Мікалаевіч Лебедзеў (руск.: Пётр Никола́евич Ле́бедев; 24 лютага [8 сакавіка] 1866, Масква, Расійская імперыя — 1 [14] сакавіка 1912, там жа) — рускі фізік-эксперыментатар, першым які пацвердзіў на вопыце выснову Максвела аб наяўнасці светлавога ціску і першым распрацаваў асновы рэзананснага ўздзеяння палёў на рэзанатары, незалежна ад іх прыроды. Стваральнік першай у Расіі навуковай фізічнай школы, ардынарны прафесар Імператарскага Маскоўскага ўніверсітэта (1900—1911). Пакінуў Маскоўскі універсітэт у сувязі са «справай касы». Памёр у 1912 годзе.

Зноскі