Рыгор Фёдаравіч Базарэвіч
Рыгор Фёдаравіч Базарэвіч | |
---|---|
Род дзейнасці | дзяржаўны служачы |
Дата нараджэння | 7 (19) красавіка 1875 |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | не раней за 1920 |
Грамадзянства | |
Альма-матар | |
Член у |
Рыгор Фёдаравіч Базарэвіч (7 красавіка 1875, Мазыр[1] — пасля 1920) — часовы генеральны консул Беларускай Народнай Рэспублікі ў Кіеве (1918).
Біяграфія
[правіць | правіць зыходнік]З мяшчан. Скончыў юрыдычны факультэт Кіеўскага ўніверсітэта (1899)[1], з дыпломам 1-й ступені. Працаваў у Кіеўскай судовай палаце[1].
У 1918 годзе выконваў абавязкі юрысконсульта і члена праўлення Беларускай гандлёвай палаты ў Кіеве, якая прапаноўвала беларускім вытворцам прадстаўніцтва іх інтарэсаў у продажах ва Украіне і планавала атрымаць права вывазу ў Беларусь прадуктаў харчавання.[2]
Народны Сакратарыят БНР 30 кастрычніка 1918 (або 17 верасня 1918[1]) года прызначыў Рыгора Базарэвіча часовым кіраўніком Генеральнага консульства ў Кіеве. Консул не здолеў паскорыць наладжванне беларуска-украінскага тавараабмену праз неадназначнае стаўленне да дзейнасці Беларускай гандлёвай палаты з боку Украінскай Дзяржавы. Міністэрства замежных спраў Украінскай Дзяржавы звярнулася 25 лістапада 1918 года з засцярогамі да Народнага Сакратарыята БНР. Сітуацыю мусіў змяніць прыезд 28 лістапада 1918 года ў Кіеў Аляксандра Цвікевіча.[2]
Пераехаў у Адэсу, у 1919 годзе ўваходзіў у склад абвешчанага Аляксандрам Бахановічам Часовага краявога ўрада Беларусі.
У 1920 годзе звяртаўся ў Канстанцінопальскую місію БНР.
Сям’я
[правіць | правіць зыходнік]Вядомы два браты Рыгора Базарэвіча.
Міхаіл (1864 — пасля 1918) — у службе і класным чыне па сканчэнні фізіка-матэматычнага факультэта Кіеўскага ўніверсітэта (1888). Працаваў настаўнікам фізікі і матэматыкі, у т.л. у Крэмянчугскай жаночай гімназіі (з студзеня 1888 прынамсі да 1890), 2-й Кіеўскай мужчынскай гімназіі (з студзеня 1896). З 1909 года дзейсны стацкі саветнік. Інспектар Кіеўскай вучэбнай акругі (прынамсі ў 1896—1910), у 1917 годзе памочнік папячыцеля Віленскай вучэбнай акругі, лаяльна ставіўся да ідэі ўвядзення ў пачатковых і сярэдніх навучальных установах прадметаў беларуская мова, беларуская літаратура і беларусазнаўства. У 1918 годзе дырэктар дэпартамента агульных спраў Міністэрства народнай асветы.
Канстанцін — службовец упраўлення Палескіх чыгунак.
Зноскі
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Українська консульська служба 1917—1923 рр. як державний інститут: становлення, функціонування, персоналії [Текст] / Ірина Борисівна Матяш. — Київ: Інститут історії України НАН України, 2016. — 482 c.