Серавадарод
| Серавадарод | |
| |
| |
| Агульныя | |
|---|---|
| Сістэматычнае найменне | сульфід вадароду |
| Хім. формула | H2S |
| Фізічныя ўласцівасці | |
| Стан (ст. ум.) | газ |
| Малярная маса | 34,082 г/моль |
| Шчыльнасць | 1,5206 г/літр (н.у.) |
| Тэрмічныя ўласцівасці | |
| Тэмпература плаўлення | −85,54[1] °C |
| Тэмпература кіпення | −60,35[1] °C |
| Хімічныя ўласцівасці | |
| pKa | 6,89, 19 ± 2 |
| Растваральнасць у вадзе | 0,25 (40 °C) |
| Класіфікацыя | |
| Рэг. нумар CAS | |
| PubChem | |
| Рэг. нумар EINECS | 231-977-3 |
| SMILES | |
| RTECS | MX1225000 |
| ChemSpider | |
Серавадарод (сульфід вадароду) — бескаляровы газ з пахам тухлых яек і саладкаватым прысмакам. Хімічная формула — H2S. Дрэнна растваральны ў вадзе, добра - у этаноле. Атрутны. Пры вялікіх канцэнтрацыях раз'ядае шматлікія металы. Канцэнтрацыйныя межы ўзгарання з паветрам складаюць 4,3–46% серавадароду.
У прыродзе сустракаецца вельмі рэдка ў выглядзе змешаных рэчываў нафты і газу. Уваходзіць у склад вулканічных газаў. Утвараецца пры гніення бялкоў.
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.14: Рэле — Слаявіна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2002. — Т. 14. — 512 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0238-5 (Т. 14).
|
Гэта пачатак артыкула пра неарганічным злучэнні. Вы можаце дапамагчы праекту, выправіўшы і дапоўніўшы яго. |
Шаблон:Растваральнасць кіслот, асноваў і соляў у вадзе
- ↑ 1,0 1,1 Л. Ю. Аликберова Сероводород — Большая российская энциклопедия.
