Станіслаў Кот

Станіслаў Кот
польск.: Stanisław Kot
Дата нараджэння	22 кастрычніка 1885(1885-10-22)
Месца нараджэння	Руда, Гміна Сэндзішаў Малапольскі, Рапчыцка-Сэндзішоўскі павет, Падкарпацкае ваяводства, Польшча
Дата смерці	26 снежня 1975(1975-12-26) (90 гадоў)
Месца смерці	Лондан, графства Вялікі Лондан, Вялікі Лондан, Англія, Вялікабрытанія
Месца пахавання	могілкі Норт-Шын[d]
Грамадзянства	Польшча
Род дзейнасці	гісторык, дыпламат, палітык
Месца працы	Ягелонскі ўніверсітэт
Навуковая ступень	прафесар
Альма-матар	юрыдычны факультэт Львоўскага ўніверсітэта[d] (1910)
Вядомыя вучні	Станіслаў Тынц[d]
Партыя	Народная партыя[d] Фронт Морж[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Станіслаў Кот (польск.: Stanisław Kot; 22 кастрычніка 1885, Руда, Падкарпацкае ваяводства, Польшча — 26 снежня 1975) — польскі гісторык культуры, палітычны дзеяч. Правадзейны член Польскай АН (1928).

Біяграфія

Вучыўся ў Львоўскім універсітэце. У 1912—1914 гадах даследаваў архівы і бібліятэкі ў Заходняй Еўропе. У 1920—1923 гадах прафесар Кракаўскага ўніверсітэта, пазбаўлены кафедры з-за пратэсту супраць арышту кіраўнікоў «Цэнтралева» (гл. Саюз абароны правоў і свабоды народа). Член партыі «Стронніцтво людовэ», з 1933 года ўваходзіў у склад яе кіраўніцтва. У 1939 годзе выехаў у Францыю, адзін з блізкіх супрацоўнікаў ген. У. Сікорскага. У верасні 1941 — ліпені 1942 гадоў пасол Польшчы ў СССР (удзельнічаў у перагаворах У. Сікорскага з І. Сталіным), у 1942—1943 гадах дзяржаўны міністр урада Польшчы на Блізкім Усходзе, у 1943 годзе міністр інфармацыі, у 1945—1949 гадах пасол у Італіі. Застаўся ў эміграцыі, жыў пераважна ў Парыжы. 3 1955 года старшыня партыі «Польске стронніцтво людовэ» (Польская народная партыя) у замежжы.

Даследаваў гісторыю палітычнай і грамадскай думкі Рэчы Паспалітай, яе культурныя сувязі з краінамі Еўропы. Заснавальнік выдання «Рэфармацыя ў Польшчы» (т. 1—8, 1921—1939). Аўтар мемуараў.

Выбраная бібліяграфія

• Rzeczpospolita Polska w literaturze politycznej Zachodu. Kraków, 1919;
• Andrzej Frycz Modrzewski: Studium z dziejów kultury polskiej wieku XVI. 2 wyd. Kraków, 1922;
• Ideologia polityczna i społeczna Braci Polskich zwanych arianami. Warzawa, 1932;
• Historia wychowania. T. l—2. 2 wyd. Lwów, 1933;
• Listy z Rosji do gen. Sikorskiego. Londyn, 1955;
• Rozmowy z Kremlem. Londyn, 1959;
• Jerzy Niemirycz: W 300-lecie ugody hadziackiej. Paryż, 1960;
• Polska Złotego Wieku a Europa. Warszawa, 1987.