Сябры (суполка насельніцтва)
Сябры́[1][2] — назва людзей (пераважна ў Вялікім Княстве Літоўскім), якія супольна валодалі і карысталіся ворнай зямлёй, сродкамі вытворчасці, прамысловымі ўгоддзямі. Іншыя назвы: дольшчыкі, патужнікі, саўдзельнікі, таварышы[1][2].
Згадваецца ў Статуце Вялікага Княства Літоўскага 1529 года. Сябрамі маглі быць сяляне з уласнай гаспадаркай і без яе, купцы, свецкія і духоўныя феадалы. З умацаваннем феадальна-прыгонніцкай сітэмы і развіццём грашовых адносін сябрыннае (сяброўскае) землекарыстанне паступова ператваралася ў падворна-спадчыннае.
На тэрыторыі сучасных Беларусі і Украіны рэшткі супольнага землекарыстання захаваліся да пачатку XX стагоддзя.
Народны звычай сумеснага карыстання пашай, сенажаццю, пчоламі, адоранай жывёлай і г.д. меў назву сябрына. Характэрнымі рысамі ўзаемаадносін у сябрыне дружба і ўзаемадапамога.
Зноскі
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Сябры́; Сябры́на // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 332, 333. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
- Сябры́ // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 6. Кн. 1: Пузыны — Усая / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (галоўны рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн. : БелЭн, 2001. — С. 461. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0214-8.
- Сябры // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; маст. З. Э. Герасімовіч. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — С. 649. — 792 с. — ISBN 985-11-0378-0 (т. 2), ISBN 985-11-0315-2.
- Косвен М. О. Северорусское печище, украинские сябры и белорусское дворище // Советская этнография. — 1950. № 2. (руск.)