Сяргей Агафонавіч Лупікаў

Сяргей Агафонавіч Лупікаў
Сяргей Агафонавіч Лупікаў
Дата нараджэння	26 кастрычніка 1923
Месца нараджэння	в. Бяседавічы, Хоцімскі раён, Магілёўская вобласць
Дата смерці	31 сакавіка 1995 (71 год)
Месца смерці	Магілёў
Грамадзянства	СССР;
Прыналежнасць	СССР
Званне	Сяржант
Бітвы/войны	Вялікая Айчынная вайна

Сяргей Агафонович Лупиков (26 кастрычніка 1923, Бяседавічы Хоцімскі раён, Магілёўская вобласць — 31 сакавіка 1995, Магілёў) — камандзір аддзялення; памочнік камандзіра; камандзір узвода пешай разведкі 1223-га стралковага палка 369-й стралковай дывізіі 2-га Беларускага фронту, сяржант. Поўны кавалер ордэна Славы.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся 26 кастрычніка 1923 года ў вёсцы Бяседавічы Хоцімскага раёна Магілёўскай вобласці Беларусі ў сялянскай сям'і. Беларус. Пасля заканчэння пачатковай школы працаваў у калгасе.

У Чырвонай Арміі і ў баях Вялікай Айчыннай вайны з кастрычніка 1943 года. Ваяваў на 2-м Беларускім фронце.

Камандзір аддзялення, узвода пешай разведкі 1223-га стралковага палка чырвонаармеец Сяргей Лупікаў 15 жніўня 1944 г. ў складзе разведвальнай групы пераправіўся праз раку Бобр у раёне польскага горада Асавец і разведаў варожую агнявую сістэму. Затым, у ліку першых уварваўся ў траншэю ворага, у перастрэлцы знішчыў чатырох праціўнікаў і захапіў сем «языкоў». Пад шквальным агнём праціўніка чырвонаармеец Лупікаў прымаў удзел у будаўніцтве моста праз раку Бобр.

Загадам па 369-й стралковай дывізіі № 096 ад 21 жніўня 1944 года за мужнасць і адвагу праяўленыя ў баях чырвонаармеец Лупікаў Сяргей Агафонавіч узнагароджаны ордэнам Славы 3-й ступені^[1].

Памочнік камандзіра узвода пешай разведкі 1223-га стралковага палка сяржант Сяргей Лупікаў у баях за вёску Альтхаўзэн і за польскую вёску Гручна у перыяд з 4 па 6 лютага 1945 года замяніў выбыўшага са строю камандзіра ўзвода. За тры дні баёў ўзвод пад камандаваннем сяржанта Лупікаў знішчыў да трох дзясяткаў і ўзяў у палон сто семдзесят два гітлераўца, з іх тры афіцэра, акрамя гэтага ўзвод Лупікава вывеў са строю дзве гарматы і чатыры кулямёта.

Загадам па 70-й арміі ад 7 сакавіка 1945 года за мужнасць і адвагу праяўленыя ў баях сяржант Лупікаў Сяргей Агафонавіч узнагароджаны ордэнам Славы 2-й ступені^[1].

У ноч на 27 сакавіка 1945 года ўзвод пад камандаваннем сяржанта Сяргея Лупікава разведаў чатыры пераправы праз раку Ісача, што забяспечыла магчымасць савецкім перадавым частках ўварвацца ў польскі горад Гдыня. У баях за Гдыню ўзвод сяржанта Лупікава захапіў варожы авіяцыйны завод, знішчыў трыццаць аднаго і паланіў паўсотні праціўнікаў.

5 мая 1945 года камандуючы 2-м Беларускім фронтам Маршал Савецкага Саюза Ракасоўскі К. К. прадставіў сяржанта Лупікава С. А. да ордэна Славы 1-й ступені^[1].

Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 29 чэрвеня 1945 года за ўзорнае выкананне заданняў камандавання ў баях з нямецка-варожымі захопнікамі сяржант Лупікаў Сяргей Агафонавіч узнагароджаны ордэнам Славы 1-й ступені, стаўшы поўным кавалерам ордэна Славы^[1].

Пасля вайны старшына Лупікаў С. А. дэмабілізаваны. Жыў у абласным цэнтры Беларусі горадзе Магілёве. Працаваў у будаўнічым упраўленні № 60. Памёр 31 сакавіка 1995 года.

Узнагароджаны ордэнамі Чырвонага Сцяга, Айчыннай вайны 1-й і 2-й ступені, Славы 1-й, 2-й, 3-й ступені, медалямі^[1].

Зноскі

↑ ^а ^б ^в ^г ^д Сяргей Агафонавіч Лупікаў на сайце «Героі краіны»

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Долготович Б. Д. Кавалеры ордена Славы. Минск, 2006.
Кавалеры ордена Славы трёх степеней: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии Д. С. Сухоруков. — М.: Воениздат, 2000. — 703 с. — 10 000 экз. — ISBN 5-203-01883-9.
Навечно в сердце народном. 3-е изд., доп. и испр. Минск, 1984.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Сергей Агафонович Лупиков на сайце «Героі краіны»

[wh-1] а ^б ^в ^г ^д Сяргей Агафонавіч Лупікаў на сайце «Героі краіны»

[1]