Таласакратон

Таласакрато́н — тэктанічна ўстойлівая або маларухомая вобласць ложа акіяна, у межах якой развіты абісальныя раўніны. Тэрмін першапачаткова ўведзены ў 1955 годзе аўстралійскім геолагам Р. Фейрбрыджам для абазначэння кратонаў, якія з’яўляюцца часткай акіянічнай кары.

У складзе таласакратонаў вылучаюць акіянічныя пліты (монакратоны), сярэдзіннаакіянічныя хрыбты, унутрыкратонныя і прыкратонныя валы, вузкія глыбавыя валы горставага тыпу, доўгія зоны разломаў і вулканічныя ўтварэнні. У канцэпцыі «новай глабальнай тэктонікі» (тэктонікі пліт) таласакратоны складаюць частку літасферных пліт.

Гл. таксама

• Таласакратычныя перыяды

Літаратура

• Таласакрато́н // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 398. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
• Талассократо́н // Т. 25. Струнино — Тихорецк. — М. : Советская энциклопедия, 1976. — С. 228. — (Большая советская энциклопедия : [в 30 т.] / гл. ред. А. М. Прохоров; 1969—1978). (руск.)
• Судариков, В. Н. Геология и минеральные ресурсы Мирового Океана: учебное пособие / В. Н. Судариков, Оренбургский гос. ун-т. — Оренбург: ОГУ, 2012. — 139 с. (руск.)

Спасылкі

• Геологический словарь. Талассократон (руск.) // Усерасійскі навукова-даследчы геалагічны інстытут імя А. П. Карпінскага