Таполя берлінская

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Таполя берлінская
Навуковая класіфікацыя
Міжнародная навуковая назва

Populus ×berolinensis Dippel


Сістэматыка
на Віківідах

Выявы
на Вікісховішчы
ITIS  195770
NCBI  444605
EOL  466984
GRIN  t:29369
IPNI  776607-1
TPL  kew-5000177

Таполя берлінская[3] (Populus ×berolinensis) — від лісцяных дрэў з роду Таполя (Populus) сямейства Вярбовыя (Salicaceae). Гібрыд таполі лаўралістай (Populus laurifolia) і ясакару (Populus nigra).

У зялёным будаўніцтве з’яўляецца адной з вядучых парод; цалкам прыдатны для гадоўлі ў лясных культурах.

Распаўсюджанне і экалогія[правіць | правіць зыходнік]

Атрыманы ў Берлінскім батанічным садзе. У прыродзе невядомы[4].

Асабліва хутка расце ў поймавых умовах; на мурожных глебах з глыбокім узроўнем грунтавых вод расце ў два разы павольней.

Батанічнае апісанне[правіць | правіць зыходнік]

Дрэва вышынёй да 25-35 м. Крона шырока-пірамідальная, складаецца з адносна тонкіх галін. Ніжняя частка ствала з цёмна-шэрай, глыбока парэпанай карой. Парасткі аліўкавыя, спачатку рабрыстыя, пазней цыліндрычныя.

Пупышкі буйныя, востра-канічныя, з цёмна-бурымі верхавінамі, амаль не клейкія. Лісце яйкападобнае, даўжынёй 8-15 см, шырынёй 5-7 см, з доўгай вяршыняй, зверху светла-зялёнае і бліскучае, знізу яшчэ святлей і матавае.

Таксанамія[правіць | правіць зыходнік]

Від Таполя берлінская ўваходзіць у род Таполя (Populus) сямейства Вярбовыя (Salicaceae) парадку Вербакветныя (Malpighiales).


  яшчэ 36 сямействаў (згодна Сістэме APG II)   яшчэ 25—35 відаў
       
  парадак Вербакветныя     род Таполя    
             
  аддзел Кветкавыя, ці Пакрытанасенныя     сямейства Вярбовыя     від
Таполя берлінская
           
  яшчэ 44 парадкі кветкавых расліны
(згодна Сістэме APG II)
  яшчэ каля 57 родаў  
     

Зноскі

  1. Ужываецца таксама назва Пакрытанасенныя.
  2. Пра ўмоўнасць аднясення апісанай у гэтым артыкуле групы раслін да класа двухдольных гл. артыкул «Двухдольныя».
  3. Киселевский А. И. Латино-русско-белорусский ботанический словарь. — Мн.: «Наука и техника», 1967. — С. 103. — 160 с. — 2 350 экз.
  4. Паводле сайта GRIN (гл. картку расліны).

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]