Уладзіслаў Юр’евіч Суркоў

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Суркоў.
Уладзіслаў Юр’евіч Суркоў
руск.: Владислав Юрьевич Сурков
Сцяг Памочнік прэзідэнта Расійскай Федэрацыі
з 20 верасня 2013
Прэзідэнт Уладзімір Уладзіміравіч Пуцін
Кіраўнік урада Дзмітрый Анатольевіч Мядзведзеў
Сцяг Намеснік старшыні Урада Расійскай Федэрацыі — кіраўнік Апарата Урада Расійскай Федэрацыі
21 мая 2012 — 8 мая 2013
Прэзідэнт Уладзімір Уладзіміравіч Пуцін
Кіраўнік урада Дзмітрый Анатольевіч Мядзведзеў
Пераемнік Сяргей Эдуардавіч Прыходзька
Сцяг Намеснік старшыні Урада Расійскай Федэрацыі
27 снежня 2011 — 21 мая 2012
Прэзідэнт Дзмітрый Анатольевіч Мядзведзеў
Кіраўнік урада Уладзімір Уладзіміравіч Пуцін
Сцяг Намеснік старшыні Урада Расійскай Федэрацыі
27 снежня 2011 — 21 мая 2012
Прэзідэнт Дзмітрый Анатольевіч Мядзведзеў
Кіраўнік урада Уладзімір Уладзіміравіч Пуцін
Сцяг Намеснік кіраўніка адміністрацыі прэзідэнта Расійскай Федэрацыі
3 жніўня 1999 — 12 мая 2008
Прэзідэнт Барыс Мікалаевіч Ельцын
Уладзімір Уладзіміравіч Пуцін
Дзмітрый Анатольевіч Мядзведзеў
Нараджэнне 21 верасня 1964(1964-09-21)[1][2] (59 гадоў)
Імя пры нараджэнні руск.: Владислав Юрьевич Сурков
Бацька Юрый Данілбекавіч Дудаеў
Маці Зоя Антонаўна Суркова
Жонка 1. Юлія Пятроўна (у дзявоцтве Лукаянава) Вішнеўская (1968 г. н.) з 1987 года по 1996 год;
2. Наталля Васільеўна Дубавіцкая (1973 г. н.) з 1996 года, афіцыйна — з 2004 года
Дзеці
  • Арцём Суркоў (1987 г.) усынавіў,
  • Раман Суркоў (2002 г.),
  • Марыя Суркова (2003 г.),
  • Цімур Суркоў (2010 г.)
Нацыянальнасць рускі
Веравызнанне атэіст
Партыя Адзіная Расія
Адукацыя вышэйшая, эканамічная
Навуковая ступень Магістр эканомікі[d]
Дзейнасць палітык, бізнесмен, паэт-песеннік, пісьменнік, прадпрымальнік
Навуковая дзейнасць
Навуковая сфера выканальніцкія віды мастацтва[d], палітычная дзейнасць[d][4] і бізнес[4]
Аўтограф Выява аўтографа
Манаграма Манаграма
Узнагароды
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы
Выступленне Уладзіслава Суркова на 5 з’ездзе «Наши». 15 красавіка 2010 года

Уладзісла́ў Ю́р’евіч Сурко́ў (руск.: Владислав Юрьевич Сурков; нар. 21 верасня 1964 года, вёска Сонцава, Ліпецкая вобласць, Расія) — расійскі дзяржаўны дзеяч, аўтар канцэпцыі «суверэннай дэмакратыі». Памочнік прэзідэнта Расійскай Федэрацыі (з 20 верасня 2013 г.)[5][6]. Раней намеснік старшыні Урада Расійскай Федэрацыі — кіраўнік апарата Урада Расійскай Федэрацыі (2012—2013).

Паходжанне[правіць | правіць зыходнік]

Першыя пяць гадоў свайго жыцця Уладзіслаў Суркоў пражыў у Чачэна-Інгушскай АССР. У 1959 годзе яго маці, выпускніца Тамбоўскага педагагічнага інстытута Зоя Антонаўна Суркова (1936 г.н.) па размеркаванні была накіравана на працу школьным настаўнікам у сяло Дуба-Юрт Чачэна-Інгушскай АССР. У школе яна пазнаёмілася з настаўнікам малодшых клясаў Юрыем (пры нараджэнні — Андарбекам) Данілбекавічам Дудаевым (1942 г.н.), за якога выйшла замуж і 21 верасня 1964 г. у іх нарадзіўся сын.

Адукацыя[правіць | правіць зыходнік]

Вучыўся ў Маскоўскім інстытуце сталі і сплаваў (МІСіС) у 1982—1983 гадах і тры гады — у Маскоўскім інстытуце культуры на факультэце рэжысуры масавых тэатралізаваных прадстаўленняў, але не скончыў гэтыя ВНУ. У канцы 1990-х гадоў скончыў Міжнародны ўніверсітэт у Маскве, магістр эканамічных навук. Уладальнік прафесійнага сертыфіката ў галіне сувязяў з грамадскасцю РАСО. Валодае англійскай мовай.

Асабістае жыццё[правіць | правіць зыходнік]

Першая жонка — Юлія Пятроўна Вішнеўская (прозвішча па першым мужу), у дзявоцтве Лукаянава (нар. 24 снежня 1966 года), стваральніца Музея ўнікальных лялек у Маскве, пражывае ў Лондане. Другая жонка — Наталля Васільеўна Дубавіцкая (нар. 15 снежня 1973), намеснік генеральнага дырэктара па сувязях з грамадскасцю ААТ «Група прамысловых прадпрыемстваў РКП». Да 1998 году працавала асабістым пісарам Суркова. У 1998—2006 гг. — кіраўнік фірмы «Майстэрня вытанчаных рашэнняў 21-га стагоддзя», якая спецыялізуецца на дызайне інтэр’ераў. Па афіцыйных дадзеных, за 2010 год зарабіла 85 200 000 рублёў, за 2011-ы — 125,2. Дзеці: Арцём Суркоў (1987) — сын Юліі Вішнеўскай ад першага шлюбу, быў усыноўленым Сурковым ў маленстве; у другім шлюбе ў Суркова нарадзілася трое дзяцей: Раман (2002 г.), Марыя (2004 г.) і Цімур (2010 г.).

Дзяржаўная дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]

Уладзіслаў Суркоў разам з Уладзімірам Пуціным. 2 лютага 2012 года

У 1983—1985 гадах служыў у Савецкім войску, у адной з артылерыйскіх частак Паўднёвай групы войскаў у Венгрыі. У 2000-я гады міністр абароны Расіі Сяргей Іваноў распавёў, што Суркоў праходзіў тэрміновую службу ў спецназе Галоўнага разведвальнага ўпраўлення. Дадзены факт пацвердзіў таксама бацька Суркова.

У 1987 годзе ўзначаліў рэкламны аддзел кіраванага Міхаілам Хадаркоўскім Цэнтра міжгаліновых навукова-тэхнічных праграмаў Фонду моладзевай ініцыятывы пры Фрунзенскім райкаме ВЛКСМ г. Масквы. Спачатку працаваў там у якасці целаахоўніка Хадаркоўскага.

У 1988 годзе ўзначальваў агенцтва рынкавых камунікацый «Метапрэс».

У 1992 годзе — прэзідэнт, віцэ-прэзідэнт Расійскай асацыяцыі рэкламадаўцаў.

У 1991—1996 гадах займаў кіруючыя пасады ў Таварыстве крэдытна-фінансавых прадпрыемстваў «Менатэп» (якое ў той час узначальваў Міхаіл Хадаркоўскі), у далейшым — банка «Менатэп».

У 1996—1997 гадах — намеснік кіраўніка, кіраўнік Дэпартаманта па сувязях з грамадскасцю ЗАТ «Распрам»; першы намеснік старшыні Савета камерцыйнага інавацыйнага банка «Альфа-Банк», з уладальнікам якога Міхаілам Фрыдманам ён сябраваў з часу сумеснага пражывання ў інтэрнаце МІСіС.

У 1998—1999 гадах — першы намеснік генеральнага дырэктара, дырэктар па сувязях з грамадскасцю ААТ «Грамадскае расійскае тэлебачанне».

У 1999 годзе — памочнік кіраўніка Адміністрацыі Прэзідэнта Расійскай Федэрацыі.

Са жніўня 1999 года — намеснік кіраўніка Адміністрацыі Прэзідэнта Расійскай Федэрацыі. Лічыцца адным са стваральнікаў і ідэолагаў партыі «Адзіная Расія». У інтэрв’ю агенцтву Інтэрфакс 27 снежня 2011 г. пры адстаўцы з пасады намесніка кіраўніка Адміністрацыі Прэзідэнта Расіі Суркоў сцвярджаў, што: "Я быў у ліку тых, хто дапамагаў прэзідэнту Ельцыну ажыццявіць мірны пераход улады. У ліку тых, хто дапамагаў прэзідэнту Пуціну стабілізаваць палітычную сістэму. ". Першым творам Суркова СМІ называлі перадвыбарчы блок «Адзінства», створаны ў 1999 годзе ў якасці процігі блоку Яўгена Прымакова і Юрыя Лужкова «Айчына — Уся Расія». Яго праектамі былі таксама стварэнне выбарчага блока «Радзіма» (2003) і «партыі ўлады» «Адзіная Расія» (2003), а таксама другой «партыі ўлады» — «Справядлівая Расія: Радзіма / Пенсіянеры / Жыццё» (2006). Адзін з натхняльнікаў праектаў «Ідучыя разам» (2000) і руху «Нашы» (2005).

У 2003 годзе заявіў аб магчымым прадастаўленні Чачэнскай рэспубліцы «аўтаноміі» у складзе Расіі.

З сакавіка 2004 года — намеснік кіраўніка Адміністрацыі Прэзідэнта Расійскай Федэрацыі — памочнік Прэзідэнта Расійскай Федэрацыі.

У жніўні 2004 года ўвайшоў у Савет дырэктараў ААТ «АК Транснафтапрадукт», у верасні таго ж года — абраны старшынёй савета дырэктараў кампаніі[7].

З 15 мая 2008 года — першы намеснік кіраўніка адміністрацыі Прэзідэнта Расійскай Федэрацыі[8].

3 1 снежня 2009 прызначаны кіраўніком рабочай групы «па распрацоўцы праекта стварэння тэрытарыяльна адасобленага комплексу для развіцця даследаванняў і распрацовак і камерцыялізацыі іх вынікаў».

У чэрвені 2010 года ўвайшоў у склад Апякунскага савета Фонду «СКОЛКАВА».

З 2010 году — сябра апякунскага савета Фонду «СКОЛКАВА».

27 снежня 2011 прызначаны намеснікам Старшыні Урада Расійскай Федэрацыі.

21 мая 2012 года прызначаны намеснікам старшыні Урада Расійскай Федэрацыі — кіраўніком апарата Урада Расійскай Федэрацыі[9][10].

9 чэрвеня 2012 прызначаны кіраўніком Урадавай камісіі па развіцці тэлерадыёвяшчання.

У чэрвені 2012 Суркову даручана курыраваць сродкі масавай інфармацыі, юстыцыю, узаемадзеянне з судамі і пракуратурай, статыстыку.

З 12 жніўня 2012 года па 9 верасня 2013 года — старшыня Камісіі па пытаннях рэлігійных аб’яднанняў пры ўрадзе РФ[11]. Выступіў супраць праекта закона, які забараняе дзяржслужачым валодаць нерухомасцю за мяжой.

1 мая 2013 года, выступаючы з лекцыяй у Лонданскай школе эканомікі, сцвярджаў, што следчыя СК Расіі, нягледзячы на ўзбуджаную крымінальную справу, не валодаюць доказамі аб крадзяжах у інавацыйным цэнтры Сколкава[12]. Гэты выступ, які некаторыя аглядальнікі расцанілі як ціск на следства, выкліка канфлікт са Следчым камітэтам Расійскай Федэрацыі.

7 мая 2013 года прэзідэнт Расійскай Федэрацыі крытыкаваў работу ўрада, які, па ацэнцы Пуціна, не выканаў яго даручэння нават на траціну. Рэагуючы на крытыку, Суркоў пярэчыў кіраўніку дзяржавы па шэрагу пытанняў і пры тэлекамерах спрачаўся з Пуціным. Некаторыя аналітыкі палічылі менавіта сварку з Пуціным прычынай звальнення Суркова на наступны дзень.

8 мая 2013 года звольнены Пуціным з пасады намесніка старшыні Урада Расійскай Федэрацыі — з фармуліроўкай «па ўласным жаданні». Адстаўку Суркова ацанілі як «выбітны палітычны розум Крамля», заходні друк успрыняў як удар па пазіцыях прэм’ер-міністра Дз. Мядзведзева, члены кабінета якога па меры нарастання няўдач у эканоміцы і пратэстных настрояў выбываюць з вялікай палітыкі адзін за адным.

З 20 верасня 2013 года — памочнік прэзідэнта Расійскай Федэрацыі. Займаецца пытаннямі ўзаемаадносін з Абхазіяй і Паўднёвай Асеціяй.

У маі 2014 года ў якасці памочніка прэзідэнта РФ выяжджаў у Абхазію і спрабаваў урэгуляваць ўнутрыпалітычны крызіс у Абхазіі[13].

Зноскі

  1. ↑ Wladislaw Surkow // Munzinger Personen Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. ↑ National Library of Israel Names and Subjects Authority File Праверана 1 чэрвеня 2023.
  3. ↑ birth certificate
  4. ↑ а б в г Czech National Authority Database Праверана 7 лістапада 2022.
  5. ↑ Уладзіслаў Суркоў прызначаны памочнікам Пуціна
  6. ↑ 'Шэры кардынал' Суркоў афіцыйна вярнуўся ў Крэмль(недаступная спасылка)
  7. ↑ Другі намеснік кіраўніка Адміністрацыі, Уладзіслаў Суркоў, займае пост старшыні праўлення «Транснафтапрадукта»
  8. ↑ Створаны савет пры прэзідэнце РФ па развіцці інфармацыйнага грамадства
  9. ↑ Газета The Financial Times абрала 25 самых «цікавых» расіян(недаступная спасылка)
  10. ↑ Сямашка і Суркоў абмеркавалі перспектывы развіцця беларуска-расійскага навукова-тэхнічнага супрацоўніцтва
  11. ↑ Суркоў пазбавіўся ад часткі абавязкаў
  12. ↑ Названыя самыя багатыя чыноўнікі Крамля(недаступная спасылка)
  13. ↑ Суркоў: РФ не скароціць выдаткі па падтрымцы Абхазіі, нягледзячы на няпростую сітуацыю(недаступная спасылка)
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Уладзіслаў_Юр’евіч_Суркоў&oldid=4664748"