Усходні Берлін
Усходні Берлін (руск.: Восточный Берлин, ням.: Ost-Berlin) — частка горада Берліна, якая пасля Другой сусветнай вайны патрапіла ў савецкі сектар акупацыі. У 1949 Усходні Берлін стаў сталіцай ГДР і афіцыйна зваўся Берлін, сталіца ГДР. На савецкіх картах усходняя частка горада называлася як Дэмакратычны Берлін у процівагу Заходняму Берліну. Заходнія Саюзнікі ніколі не прызналі суверэнітэт Усходняй Германіі ў горадзе і рэгулярна пратэставалі супраць знаходжання ў Берліне Нацыянальнай народнай арміі ГДР.
У склад Усходняга Берліна ўваходзіла 11 акруг:
- Мітэ (Mitte)
- Прэнцлаўэр-Берг (Prenzlauer Berg)
- Фрыдрыхсхайн (Friedrichshain)
- Панкаў (Pankow)
- Вайсензэе (Weissensee)
- Хохэншонхаўзэн (Hohenschönhausen) (з 1985)
- Ліхтэнберг (Lichtenberg)
- Марцан (Marzahn)
- Хелерсдорф (Hellersdorf)
- Трэптаў (Treptow)
- Кёпенік (Köpenick)
Цэнтрам сталіцы ГДР была плошча Александэрплац (Alexanderplatz, «Alex»), галоўнай вуліцай — Унтэр-дэн-Ліндэн (ням.: Unter den Linden). На захадзе гэта вуліца ўпіралася ў Брандэнбургскія вароты, за якімі пачынаўся Заходні Берлін, які аб’ядноўваў тры пакінутыя паваенныя зоны акупацыі — амерыканскую, брытанскую і французскую.
Гл. таксама
[правіць | правіць зыходнік]Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]- фатаграфіі з 1949 па 1973 Архівавана 26 кастрычніка 2005.