Феафан (Семяняка)

Феафан (Семяняка)
22-і Архіепіскап Мінскі і Беларускі 13.12.1930 — 1935
Царква	Руская праваслаўная царква
Папярэднік	Павел (Вількоўскі)
Пераемнік	Феадосій (Вашчынскі)
Адукацыя	Віленская духоўная семінарыя
Дзейнасць	святар
Імя пры нараджэнні	Мікалай Адамавіч Семяняка
Нараджэнне	6 (18) студзеня 1879 Дзятлава, Слонімскі павет, Гродзенская губерня, Літоўскае генерал-губернатарства, Расійская імперыя
Смерць	10 лістапада 1937(1937-11-10) (58 гадоў) Дальлаг, Хабараўск, СССР
Епіскапская хіратонія	1930

Архіепіскап Феафан (у свеце: Мікалай Адамавіч Семяняка; 18 (6) студзеня 1879, Дзятлава, Слонімскі павет, Гродзенская губерня — 10 лістапада 1937, Хабараўск, СССР) — праваслаўны царкоўны дзеяч, публіцыст, паэт, архіепіскап Мінскі і Беларускі (1930—1935).

Біяграфія

Нарадзіўся ў сям’і настаўніка (пісара). Рускі. Скончыў Жыровіцкае духоўнае вучылішча і Віленскую духоўную семінарыю. У 1904—1905 годзе служыў псаломшчыкам у Барысаглебскай царкве ў вёсцы Накрышках. 14 лістапада 1905 года пасвечаны ў сан іерэя.

З 1905 да 1911 года служыў у цэрквах на Гродзеншчыне. Са жніўня 1911 года працаваў выкладчыкам Закона Божага ў Чырвонастоцкім Свята-Раства-Багародзіцкім жаночым манастыры. Займаўся краязнаўствам, паэзіяй, напісаў нарыс пра гісторыю манастыра.

Падчас Першай сусветнай вайны эвакуіраваўся ў Тыфліс. У 1921 годзе быў пераведзены ў Маскву, быў настаяцелем шэрагу храмаў. 30 лістапада 1925 года быў арыштаваны і асуджаны за «контррэвалюцыйную дзейнасць» на 2 гады. Быў сасланы ў Комі, падчас зняволення аўдавеў.

Пасля вызвалення вярнуўся ў Маскву, быў узведзены ў сан протаіерэя, прыняў манаства і імя Феафан. 13 снежня 1930 года па блаславенні мітрапаліта Сергія быў пасвечаны ў епіскапа Мінскага і Беларускага, і ў лютым 1931 года выехаў у Мінск.

Адпраўляў набажэнствы ў невялікай драўлянай Свята-Мікалаеўскай царкве ў прадмесці Козырава. 9 ліпеня 1934 года быў узведзены ў сан архіепіскапа. У 1935 годзе ён часова кіраваў Полацкай і Віцебскай епархіяй. На гэтай пасадзе 9 красавіка 1935 года Феафан быў арыштаваны супрацоўнікамі НКУС як «адзін з кіраўнікоў антысавецкай арганізацыі ў пас. Козырава». Быў асуджаны да 8 гадоў зняволення ў лагеры, у 1937 годзе прыгавораны да расстрэлу. Рэабілітаваны ваеннай калегіяй Вярхоўнага суда БССР у 1990 годзе.

Літаратура

• Маракоў Л. У. Рэпрэсаваныя праваслаўныя свяшчэнна- і царкоўнаслужыцелі Беларусі 1917—1967. Энцыклапедычны даведнік у 2-х тамах. Т. 2. — Мн., 2007.
• Салаўёў Р. Архіепіскап Феафан — нязломны святар / Расціслаў Салаўёў // Перамога. — 2010. — № 10. — 6 лютага. — С.3.