Перайсці да зместу

Фідэль Давіла

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Фідэль Давіла
ісп.: Fidel Dávila Arrondo
начальнік штаба Сухапутных войскаў Іспаніі[d] (Нацыяналістычная фракцыя (Іспанія))
19 ліпеня 1936 — 23 красавіка 1939
Q43240656?
5 мая 1941 — 19 кастрычніка 1945
дэпутат франкісцкіх кортэсаў[d]
16 сакавіка 1943 — 1 мая 1946
Папярэднік Карлас Асенсіа Кабанільяс
дэпутат франкісцкіх кортэсаў[d]
12 мая 1946 — 6 красавіка 1949
дэпутат франкісцкіх кортэсаў[d]
18 кастрычніка 1951 — 5 красавіка 1952
Пераемнік Agustín Muñoz Grandes[d]
дэпутат франкісцкіх кортэсаў[d]
14 мая 1952 — 13 красавіка 1955
дэпутат франкісцкіх кортэсаў[d]
14 мая 1955 — 14 красавіка 1958
дэпутат франкісцкіх кортэсаў[d]
16 мая 1958 — 18 красавіка 1961
дэпутат франкісцкіх кортэсаў[d]
31 мая 1961 — 12 красавіка 1962
minister of the Army[d]
20 ліпеня 1945 — 19 ліпеня 1951
Папярэднік Карлас Асенсіа Кабанільяс
Пераемнік Agustín Muñoz Grandes[d]
Нараджэнне 24 красавіка 1878(1878-04-24)[1][2]
Смерць 22 сакавіка 1962(1962-03-22)[1][2] (83 гады)
Партыя
Род войскаў Infantry Forces of the Spanish Army[d]
Званне генерал-лейтэнант
Бітвы
Узнагароды
Grand Cross of the Order of Charles III Grand Cross of the Royal and Military Order of Saint Hermenegild Grand Cross of the Military Merit - White Badge Grand Cross of Naval Merit with white badge Grand Cross of the Aeronautical Merit (Spain) - White Decoration
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Фідэль Давіла Аронда (24 красавіка 1878(1878-04-24)[1][2], Барселона — 22 сакавіка 1962(1962-03-22)[1][2], Мадрыд) — іспанскі ваенны і дзяржаўны дзеяч, генерал-лейтэнант, удзельнік Іспана-амерыканскай вайны, Рыфскай вайны, грамадзянскай вайны ў Іспаніі.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся ў Барселоне. Бацькі — Матэа Давіла Гіла і Ірэн Аронда Арыя[3].

Ва ўзросце 16 гадоў паступіў у Таледскую пяхотную акадэмію, якую скончыў у 1896 годзе[4]. У час іспана-амерыканскай вайны 1898 года служыў у пяхоце на Кубе.

У званні падпалкоўніка накіраваны ў Іспанскае Марока, дзе ўдзельнічаў у Рыфскай вайне[4]. У 1929 годзе павышаны да брыгаднага генерала[5], быў начальнікам Генеральнага штаба VII ваеннай акругі[4].

Пасля абвяшчэння Другой іспанскай рэспублікі сышоў у адстаўку і пасяліўся ў Бургасе. У 1936 годзе дылучыўся да змовы нацыяналістаў з мэтай звяржэння ўрада Народнага фронту.

У ліпеня, калі змоўшчыкі прыступілі да рэалізацыі путчу, Давіла стаў членам Савета нацыянальнай абароны і прэзідэнтам Дзяржаўнай тэхнічнай калегіі. Адначасна заняў пасаду начальнікам Генеральнага штаба паўстанцкай арміі[6][7].

Пасля гібелі генерала Мола ў авіякатастрофе Давіла змяніў яго на пасадзе камандуючага Паўночнай арміяй[8][9].

31 студзеня 1938 года прызначаны міністрам абароны ў складзе першага ўрада Франсіска Франка[10].

У жніўні 1939 года стаў генерал-капітанам II ваеннай акругі (Севілья)[11]. З мая 1941 года — начальнік Высокага генеральнага штаба[12], з ліпеня 1945 года — міністр арміі. У 1946 годзе выйшаў у запас[13].

У кастрычніку 1949 года, з нагоды паездкі Франка ў Партугалію, быў выкліканы на дзевяць дзён узначаліць урад[14]. Атрымаў дваранскі тытул маркіза. У 1951 годзе стаў членам Савета Каралеўства і прызначаны прэзідэнтам Вышэйшага геаграфічнага савета[15].

Абвінавачванні[правіць | правіць зыходнік]

Быў адным з трыццаці пяці высокапастаўленых службовых асоб рэжыму Франка, пасмяротна абвінавачаных у 2008 годзе Нацыянальным судом за злачынствы супраць чалавечнасці, учыненыя падчас грамадзянскай вайны ў Іспаніі і першыя гады франкісцкай дыктатуры[16][17][18].

Крыніцы[правіць | правіць зыходнік]

  1. ↑ а б в г Fidel. Marqués de Dávila (I) Dávila Arrondo // Diccionario biográfico español — Real Academia de la Historia, 2011. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. ↑ а б в г Fidel Davila y Arrondo // Munzinger Personen Праверана 9 кастрычніка 2017.
  3. ↑ Fidel Dávila Arrondo.
  4. ↑ а б в Gaceta de Madrid núm. 235, del 23 de agosto de 1929
  5. ↑ Gaceta de Madrid núm. 235, del 23 de agosto de 1929
  6. ↑ Boletín Oficial del Estado núm. 2, del 6 de octubre de 1936
  7. ↑ Boletín Oficial del Estado núm. 1, del 2 de octubre de 1936
  8. ↑ Boletín Oficial del Estado núm. 227, de 4 de junio de 1937
  9. ↑ Hugh Thomas (1976), La Guerra Civil Española, pág. 744
  10. ↑ Boletín Oficial del Estado núm. 468, del 1 de febrero de 1938
  11. ↑ Boletín Oficial del Estado núm. 231, del 19 de agosto de 1939
  12. ↑ Boletín Oficial del Estado núm. 132, de 12/05/1941
  13. ↑ Boletín Oficial del Estado núm. 121, de 1 de mayo de 1946
  14. ↑ Boletín Oficial del Estado núm. 294, de 21 de octubre de 1949
  15. ↑ Boletín Oficial del Estado núm. 199, del 18 de julio de 1951
  16. ↑ "Esta madrugada ha fallecido el general Dávila Arrondo", en diario ABC, 22 de marzo de 1962, página 70.
  17. ↑ Dávila Jalón, Valentín. Una vida al servicio de España: General don Fidel Dávila Arrondo 1878-1962, Volumen 1, Talleres Prensa Española,1978. ISBN 8430000003, 9788430000005.
  18. ↑ Busquets i Dalmau, Juan. Epistolari de Josep Cartañà, bisbe de Girona (1934-1963), (en catalán) L'Abadia de Montserrat, 2000 - 292 páginas. ISBN 8484151832, 9788484151838.
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Фідэль_Давіла&oldid=4790539"