Цюлі Манёз

Цюлі Манёз
Асабістыя звесткі
Імя пры нараджэнні	Марыя Адэлаіда Кенэ, фр.: Marie Adelaïde Caignet;
Псеўданімы	Tullie Moneuse, Tullie Blum
Дата нараджэння	6 красавіка 1804(1804-04-06)
Месца нараджэння	Грэ[d], дэпартамент Верхняя Сона, Q60846019?, Францыя
Дата смерці	11 мая 1875(1875-05-11) (71 год)
Месца смерці	Парыж, дэпартамент Сена, Францыя
Пахаванне	Пер-Лашэз Grave of Mayeur[d]
Грамадзянства	Францыя
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	пісьменніца
Гады творчасці	1836-1875
Мова твораў	французская
Дэбют	1836
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Цюлі́ Манёз (фр.: Tullie Moneuse; таксама Цюлі Блюм, імя пры нараджэнні: Марыя Адэлаіда Кенэ; 6 красавіка 1804, Грэ, Верхняя Сона, Францыя — 11 мая 1875, Парыж, Францыя) — французская пісьменніца.

Біяграфія

Марыя Адэлаіда Кенэ нарадзілася ў Вярхняй Соне ў месце Грэ. Больша вядомая як Цюлі Кенэ, яна пісала пад псеўданімам Цюлі Манёз, а пазней пад псеўданімам Цюлі Блюм. Упершыню яна выйшла замуж за Бернара Жыля Манёз 30 чэрвеня 1825 г. і, такім парадкам, стала нявесткай Катрын мелані Манёз, якая нарадзіла Густава Эйфеля. У 1826 годзе ў пары нарадзілася дачка Марыя Кэтрын Адэлаіда, вядомая як Аліса, але Цюлі Кенэ папросіць разводу ў 1833 годзе пасля таго, як яе муж-фармацэўт некалькі разоў спрабаваў забіць яе.

Пазней яна паўторна выйшла замуж за Агюста Блюма.

Яна пахаваная ў Парыжы на могілках Пер-Лашэз (яе магіла была ўпрыгожана бронзавым медальёнам з яе выявай, зробленым Агюстам Прэо ў 1875 годзе, выкрадзеным да 1981 года. Копія гэтага медальёна захоўваецца ў Парыжы ў музеі Карнавале. Побач з ёю пахаваная ўнучка Адэлаіда Катрын Маргарыта Амьель (1848—1940) і яе муж, пейзажыст Максімільен Маёр (1840—1889).

Творчасць

Дэбютавала ў 1836 годзе з навелай «Adrienne», апублікаванай у Gazette des Salons, Journal de Musique, de Littérature et de Modes.

Зноў жа ў 1836 годзе выступіла з скандальным тэкстым у падтрымку шлюбаразводнага закона — «Trois ans après» (Тры гады пазней).

Яе часам сентыментальныя тэксты адзрозніваліся пры гэтым моцным сюжэтам, іранічнасцю і крытыкай грамадства.

У рамане «Рэгіна» пісьменніца ўз’яла дасюль актуальнае пытанне сямейнага гвалту супраць кабеты.

Да 2023 года пісьменніца была забыта французскім чытацтвам. Але нядаўна яе творчасць нанава адкрытая, яе тэксты даступныя на партале Gallica.

Творы

• Adrienne, навела, 1836.
• Trois ans après [plaidoyer en faveur de la loi du divorce], Paris, L. Desessart et Cie, 1836.
• Régina, Paris, L. Desessart et Cie, 1838.
• Marguerite Robert, Tours, A. Mame et Fils, 1851.
• La Providence des pauvres gens, Paul Lacroix dit le Bibliophile Jacob, 1868.