Перайсці да зместу

Эдуарда Саенс дэ Буруага

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Эдуарда Саенс дэ Буруага
Дата нараджэння 15 красавіка 1893(1893-04-15)
Месца нараджэння
Дата смерці 17 лютага 1964(1964-02-17) (70 гадоў)
Месца смерці
Грамадзянства
Званне генерал
Бітвы/войны
Узнагароды і званні
Grand Cross of the Military Merit - White Badge Grand Cross of the Order of Cisneros Grand Cross of the Royal and Military Order of Saint Hermenegild Grand Cross of Naval Merit with white badge

Эдуарда Саенс дэ Буруага-і-Паланка (ісп.: Eduardo Sáenz de Buruaga y Polanco; 15 красавіка 189317 лютага 1964) — іспанскі ваенны дзеяч, генерал-лейтэнант. Удзельнік Рыфскай вайны і грамадзянскай вайны ў Іспаніі.

Нарадзіўся ў Порт-о-Прэнс у сям’і патомнага ваеннага[1]. У 1910 годзе паступіў у пяхотную акадэмію Таледа. Праз тры гады, атрымаўшы ваенную адукацыю, накіраваўся ў Іспанскае Марока, дзе прайшла большая частка яго вайсковай кар’еры да пачатку грамадзянскай вайны.

У 1920-я гады прымае ўдзел у Рыфскай вайне. Двойчы быў паранены (25 кастрычніка 1921 і 18 ліпеня 1922).

У 1936 годзе Эдуарда Саенс дэ Буруага далучыўся да змоўшчыкаў, якія рыхтавалі путч супраць рэспубліканскага ўрада. Падчас паўстання супраць ўладаў кіраваў захопам горада Тэтуан[2][3] і некаторы час узначальваў сілы мяцежнікаў у Марока (потым кіраўніцтва перададзена Франсіска Франка)[4]. У наступным Буруага кіраваў рознымі аперацыямі паўстанцаў у кантынентальнай Іспаніі і адзначыўся правядзеннем рэпрэсій[5][6]. Удзельнічаў у баях пад Мадрыдам, пры Хараме[7], Брунетэ[8], Тэруэлі.

У лютым 1939 года прызначаны кіраўніком Заходняй ваеннай зоны Іспанскага Марока. У жніўні таго ж года стаў ваенным губернатарам калоніі. З 1944 — генерал-губернатар Кампа-дэ-Гібралтар, з 1948 — генерал-капітан Балеарскіх астравоў, з 1952 — камандуючы II ваеннай акругай (Севілья), з 1957 — кіраўнік грамадзянскай гвардыі[9]/

Эдуарда Саенс дэ Буруага памёр у дзевяць гадзін раніцы 17 лютага 1964 года ў сваім доме ў Мадрыдзе[1].

Зноскі

  1. а б Ha muerte el teniente general don Eduardo Sáenz de Buruaga y Polanco
  2. Hugh Thomas (1976). La Guerra Civil Española, Barcelona: Círculo de Lectores, pág. 241
  3. José Manuel Martínez Bande (2007). Los años críticos: República, conspiración, revolución y alzamiento. Madrid: Encuentro, pág. 263
  4. José Manuel Martínez Bande (2007). Los años críticos: República, conspiración, revolución y alzamiento. Madrid: Encuentro, pp. 263, 265
  5. Paul Preston (2006). Dos siglos de imagen de Andalucía. Sevilla: Centro de Estudios Andaluces, pp. 240-242
  6. Manuel Ángel García Parody (2009). El Germinal del sur. Conflictos mineros en el Alto Guadiato, 1881-1936, Centro de Estudios Andaluces, pág. 121
  7. José Manuel Martínez Bande (1981). La batalla de Pozoblanco y el cierre de la bolsa de Mérida, Ed. San Martín, pág. 108
  8. Antony Beevor (2005). La Guerra civil española, Ed. Crítica, pág. 416
  9. Decreto de 8 de febrero de 1957 por el que pasa a ejercer el cargo de Director general de la Guardia Civil el Teniente General don Eduardo Sáenz de Buruaga y Polanco