Эжэн Сімон

Эжэн Сімон
фр.: Eugène Simon
Дата нараджэння	30 красавіка 1848(1848-04-30)
Месца нараджэння	Парыж, Парыж, рэгіён Іль-дэ-Франс, Метраполія Францыі, Францыя
Дата смерці	17 лістапада 1924(1924-11-17) (76 гадоў)
Месца смерці	Парыж, Парыж, рэгіён Іль-дэ-Франс, Метраполія Францыі, Францыя
Грамадзянства	Францыя
Род дзейнасці	заолаг, энтамолаг, арахнолаг, арнітолаг, натураліст, батанік
Навуковая сфера	арахналогія і арніталогія
Месца працы	Нацыянальны музей натуральнай гісторыі
Член у	Заалагічнае таварыства Францыі[d] Французская акадэмія навук Энтамалагічнае таварыства Францыі[d]
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Сістэматык жывой прыроды
Аўтар найменняў шэрага батанічных таксонаў. У батанічнай (бінарнай) наменклатуры гэтыя назвы дапаўняюцца скарачэннем «Simon». Спіс такіх таксонаў на сайце IPNI Персанальная старонка на сайце IPNI Даследчык, які апісаў шэраг заалагічных таксонаў. Для ўказання аўтарства, назвы гэтых таксонаў суправаджаюць абазначэннем «Simon». Старонка на Віківідах

Эжэн Сімон (фр.: Eugène Simon, 30 красавіка 1848, Парыж — 17 лістапада 1924, Парыж) — французскі арахнолаг, карцынолаг і арнітолаг. У 2007 годзе Міжнароднае арахналагічнае таварыства заснавала прэмію Эжэна Сімона, якая прысуджаецца за выдатныя дасягненні. Апісаў каля 3700 відаў павукоў (больш, чым хто-небудзь у свеце).

Біяграфія

Эжэн Сімон атрымаў хатнюю адукацыю. Падчас навуковых паездак працаваў у Іспаніі (1865, 1868), Алжыры (некалькі паездак у перыяд 1882—1885), Венесуэле (1887—1888), Егіпце (1889), на Філіпінах (1890), Цэйлоне (1892), тэрыторыі сучаснай ПАР — у Капскай калоніі і Трансваалі (1893).

У 1875, 1887 і 1901 гадах быў прэзідэнтам Энтамалагічнага таварыства Францыі, а ў 1882 годзе — прэзідэнтам Заалагічнага таварыства Францыі.

Разам з павукамі, насякомымі і ракамі Сімон збіраў таксама птушак. Асабліва ён цікавіўся калібры (Trochilidae). Ён апісаў некалькі відаў і падвідаў калібры і сістэматызаваў іх у роды Anopetia, Stephanoxis, Haplophaedia і Taphrolesbia. Яго наватарскай працай пра калібры стала кніга «Histoire naturelle des Trochilidae» (1921).