Эсфір (дачка Амінавада)

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
(Пасля перасылкі з Эсфір)
Эсфір
іўр.: אסתר
Род дзейнасці палітык
Дата нараджэння каля VI стагоддзе да н.э.
Месца нараджэння
Дата смерці каля V стагоддзе да н.э.
Месца смерці
Муж Ahasuerus[d]
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы
Тэадор Шасерыо «Туалет Эсфір»

Эсфір, Эсфер — асоба біблейскай гісторыі, паводле Бібліі, дачка Амінавада з Веніямінава пакалення.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Першапачаткова мела яўрэйскае імя Гадаса, была сваячкай і выхаванкай набожнага іудзея Мардахея, які жыў у Сузах і аднойчы выратаваў жыццё персідскаму цару. Калі цар выбіраў сабе новую жонку, яго выбар паў на Гадасу, якая атрымала новае імя — Эсфір, што ў перакладзе з персідскай мовы азначае Зорка. Узвышэнне пры двары іўдзейкі выклікала зайздрасць і злосць некаторых прыдворных цара, асабліва Амана, уладалюбівага, гордага і дэспатычнага царскага любімца. Раззлаваны тым, што Мардахей адносіўся да яго без рабалепства, Аман вырашыў знішчыць не толькі Мардахея, але і ўсіх іудзеяў у Персідскім царстве, і дабіваўся ад цара згоды на выданне такога карнага ўказа. Калі пра гэта даведаўся Мардахей, ён патрабаваў ад Эсфіры, каб яна заступілася перад царом за свой народ. Мужная Эсфір пад страхам згубіць не толькі сваё становішча, але і ўласнае жыццё, насуперак строгаму прыдворнаму этыкету з'явілася без запрашэння да цара і пераканала яго наведаць падрыхтаваны ёю пір, у час якога звярнулася да цара з просьбай аб абароне. Калі цар даведаўся пра сутнасць просьбы Эсфіры, ён загадаў павесіць свайго любімда Амана на той шыбеніцы, якая была падрыхтавана для Мардахея, і выдаў новы загад аб праве іудзеяў на самаабарону. Некаторыя даследчыкі Бібліі бачылі ў кнізе «Эсфір» адлюстраванне не сапраўднай гісторыі, а свайго роду прыпавесць або гістарычную аповесць і сцвярджалі, што яна сваім зместам, падрабязным апісаннем быту і абставін, некаторых гістарычных рэалій адносіцца да часоў панавання Ксеркса і што сапраўднае імя гэтага цара Агасвер.[1]

Зноскі

  1. Скарына Ф.: Творы… С. 171—172.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]